Skírnir - 01.01.1882, Side 112

114
DANMORK.
til þess þættu sjerlega hæfir, þó þeir væru eigi skólagengnir;
en það væri svo mart í latínuskólamentuninni, sem aflagaði
„hjartalífið og þjóðlífið11. Annan daginn var helzt talað um
fermingu barna og hjúskap manna. Mönnum kom saman um,
að miða ekki ferminguna við aldur, og láta hjer allt komið
undir ásigkomulagi; einnig skyldi leyfa börnum að ganga
fyr til guðs borðs enn nú væri leyft, samkvæmt eldri venju
lúthersku kirkjunnar í Danmörk. þriðja daginn var haldið
áfram með yms atriði til lykta og samþykkta. Einnig kom
öllum saman um víg.slulausan hjúskap. Af öðrum greinum skal
nefna: safnaðakjör á prestum, og að frjálsum söfnuðum, sem
hafa kosið sjer presta, eða þeim sem hafa leyst sig úr „sóknar-
bandi“, skuli það heimilara enn nú að nota sóknarkirkjurnar.
Samþykktar greinirnar urðu 8 að tölu og þær sendu fundar-
menn — en minni hluti þeirra aðeins 4 (um fermingu barna
og altarisgöngu, um prestsefni án burtfararprófs í latinuskóla,
eða heimspekiprófs við háskólann, og um óvígðan hjúskap) —
síðar í bænarskrá til stjórnarinnar og þingsins. Kirkjumála-
ráðherrann (Scavenius) beið ekki eptir þeirri sendingu, en sendi
biskupunum sem fyrst ávítunarbrjef, sem þeir áttu að beina til
þeirra presta sinna, sem höfðu skrifað undir bænarskrána; en
nöfn þéirra voru þegar birt ásamt skjalinu sjálfu i „Dansk
Kirketidende“. Ráðherrann fann að því sjerílagi, er þeir hefðu
ekki snúið sjer að stjórn kirkjunnar, og þá neytt meðalgöngu
yfirhirðanna (prófasta og biskupa). Hjer sást ráðherranum svo
yfir, að hann hafði ekki lesið allt bænarskjalið, því þar stóð
bæði í upphafi og niðurlagi, að það ætti að fara til stjómar
og þings. Á þinginu beiddu menn (Högsbro) hann að svara
fyrir brjef sitt, sem mönnum þótti nokkuð svipað brjefum
kansellítímanna, en það fór allt í ólagi fyrir honum, þó hann
reyndi að finna að samþykktargreinum fundarins. Menn færðu
hjer fram svo mörg dæmi til, að menn hefðu — prestar og
leikmenn — einmitt um sömu efni beint ávörpum sínum og
bænum til þingsins, og að slíku hefði aldri verið talið. Á móti
þessu gat ráðherrann ekkert borið, og umræðunum lauk við þá
dagskrá, „að þingið gæti ekki fallizt á það brjef ráðherrans