Skírnir - 01.01.1882, Page 130

132
BANDARÍKIN (norðurfrá).
svo góðum, vitrum og kjarkmiklum manni, sem James Abra-
ham Garfield var, en verðum nú að taka til á því, að þetta
skörungmenni hefir látið líf sitt fyrir morðingjakúlu. 2. dag
júlímánaðar ætlaði rikisforsetinn að heimsækja konu sína í
strandabæ, sem Longbranch heitir, þar sem hún var og neytti
sjóbaða fyrir lasleika sakir. A járnbrautarstöðinni beið morð-
inginn hans og hleypti á hann aptan að úr pistólu. Kúlan
sótti til hols hægra megin og nam staðar nálægt lifrinni. Gar-
field gekk við hönd Blaines, ráðherra utanrikismálanna, og hnje
þegar niður. Blaine og fleiri höfðu þegar hendur á morðingj-
anum. Hann sagði þegar til nafns sins og seldi löggæzlu-
mönnum vopnið i hendur og siðar yms brjef, er hann hafði
á sjer. Hann hjet Guiteau, af frönsku kyni, en fæddur í Illinois.
Meðal brjefanna voru sum til ymsra merkra manna, þar sem
hann hafði þegar skrifað þeim tilkynningu um verk sitt, og
skýrt frá þvi, sem sjer hefði gengið til. Hann þóttist þar hafa
framið morðið eptir æðra innblæstri, og hann væri ekki annað
— sem hann endurtók jafnan síðar í sakarprófunum — enn
verkfæri i guðs hendi til að frelsa þjóðveldið, en því hefði
verið sýn hætta búin af þeirri deilu, sem forsetinn átti í við
Newyorkarmenn í öldungaráðinu *). Á slíkt raus hans i sakar-
*) Um þær mundir var mesta kappdeild risin með þeim Garfield og
manni, sem Conckling heitir og var fulltrúi frá Newyork í öldunga-
ráðinu. pessí maður stýrdi miklum fiokki i Newyork^ og vildi hafa
þar hönd ; bagga, er Garfield setti tollheimtuforstjóra í þeirri borg,
en forsetaskiptum fylgja í Bandaríkjunum embættismannaskipti. Hjer
var um mikið að tefla, en Conckling og fjelagi hans, sem Platt heitir,
höfðu heitið sínum liðum í Newyork traustu fylgi i öldungaráðinu,
eða að önnur kosning skyldi ekki þar fram ganga, en þeir vildu. En svo
er háttað, að tollheimtustjórnin í Newyorlc kastar ekki minna af sjer enn
hvert ráðherraembættið i Washington, ef vel er á haldið. Fyrst er það, að
tollheimtustjórnin hefir undir sjer meira enn 1,200 embættismanna, og svo
hitt, að hingað er svo mikið að flutt, að tollgjaldið i Newyork nemur
hjerumbil helmingi allra tolla í Bandaríkjunum. Nú er auðvitað, að annar
eins maður og tollheimtustjórinn á sjer marga vini í borginni, og að margir
vilja eiga hann að, en margir mættu þess þá vel að njóta, ef samvizka
hans yrði ekki of viðkvæm um sumt, eða þó allt yrði ekki sem smá-