Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1888, Qupperneq 21

21
dœmi; gerði Snorri þá kví á fylking sinni að Ormi, rétt eins og á
orrustuvelli; Ormr gekk i kvi'na og |>órarinn bróðir hans til hand-
salanna, og lézt hann það gera fyrir svívirðing þá, er Snorra þótti
sér ger, enn Dagstygg lézt hann ekki vilja boéta, því hann var
sekr. Snorri gerði fjóra tigu hundraða. þ>etta vóru hundruð í land-
aurum, eins og tíðkaðist að borga með á 13. öldinni, enn ekki
hundruð silfrs, eins og vanalega er talið á hinum fyrra sögutíma.
í>ó að Ormr vildi ekki láta þetta svo heita, að hann beinlínis bœtti
Dagstygg, þá verðr niðrstaðan sú, að Snorri kúgaði Orm til að
borga þessa upphæð, fyrir að hafa ráðið sekum manni bana, og
var það ekki eftir lögum. Ekki tala vorar eldri sögur um slíkan
yfirgang á alþingi hinna fyrri lögsögumanna, er lifðu á Eyrb. og
Njálu tíma, t. d. þ>orkels mána, Gríms Svertingssonar, Skafta J>ór-
oddssonar (Lög-Skafta). Nokkuð var það öðruvísi f Eyrb s., þeg-
ar f>orsteinn þorskabítr vildi ekki láta saurga helgan völl á f>ór-
nessþingi, og þingstaðrinn var gerðr óheilagr af „heiftarblóði“.
Enn það lá þó við meira voða síðar á alþingi, og það út af
litlu efni (Sturlunga s. I. bls. 326—328); orsökin var sú, að unnið
var á manni við Jöklamannabúð,1 sem J>órarinn hét; hann var úr
flokki Kolbeins unga; Sveinn hét sá, er á honum vann. Kolbeinn
hafði fimm hundruð manna; Snorri Sturluson hafði og fimm hundruð
manna; J>orleifr úr Görðum hafði hundrað manna (sjálfsagt alt
tólfrœð hundruð); Árni óreiða hafði fimm tigu manna; Ormr Svín-
fellingr hafði tfu tigu manna; J>órarinn bróðir hans hafði fimm tigu
manna. Kolbeinn gekk fyrst með flokk sinn vopnaðan upp í búð-
arvirki Orms og f>órarins; höfðu þeir flokka sfna allir samt með
vopnum. Bjuggust þeir allir til bardaga, og fylktu liði sínu á Völl-
unum fyrir neðan Lögréttu milli og Austfirðingabúðar. Snorri,
Órœkja, og Árni óreiða fylktu í öðrum stað. J>að vildi hér til, að
Páll biskup og allir lærðir menn, og J>orvaldr Gizurarson gengu
á milli, og lagði J>orvaldr það til, að gera Svein sekan; kom svo
að byskupi var heitið griðasetningu, og allir skyldu skilja óhappa-
laust á því þingi. J>að hefði ekki farið vel, ef þeir Páll byskup
hefðu ekki gengið hér á milli; það er rétt eins og engum þeirra
hafi komið það til hugar, að gera manninn sekan fyrir áfergj-
unni að berjast þarna allir með stórflokka á helguðu alþingi.
Hversu ólíkt er nú þetta ekki deilum þeirra Arnkels og Snorra á
1) Eftir því sem ráða er af Sturlunga s., hvar Jöklamannabúð var,
þá sést enn votta fyrir heppi, enp hún er orðin nær afmáð af vatna-
gangi ®fan af Völlunum,