Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1888, Qupperneq 27

27
Egill, svá at allir menn heyrðu, hversu ferð hans hafði ætluð verit,
sat hann þar um nóttina, en um morgininn leiddu þeir hann upp
í skarðit — þat heitir nú Egilsskarð — ok drápu hann þar. pat
vóru lög í pann tíma, ef maðr drap þræl fyrir maríni, at sá maðr
skyldi færa heim þrælsgjöld, ok hefja ferð sina fyrir hina þriðju
sól eftir víg þrælsins; þat skyldu vera xij aurar silfrs. Ok ef
þrælsgjöld vóru at lögum færð, þá var eigi sókn til um vígþræls-
ins. Eptir víg Egils tóku Breiðvíkingar þat ráð, at færa þræls-
gjöld at lögum“.
þ>essi frásögn er bæði falleg og skilmerkileg, og svo ljós og
nákvæm, að það er því líkast, að maðr sjái það lifanda fyrir aug-
um; efnið er ekki allmikið eða stórkostlegt; erþví ekki Hklegt, að
menn hefði munað þetta mann fram af manni i hálfa þriðju öld;
tilbúningr sýnist það ekki vera, því ekki sjást hér á missmíði. enda
ber saga Egils það ekki með sér í heild sinni.
Hér kemr enn þá ein lagagrein, eða þetta að fœra heim þræls-
gjöld, sem eg hefi ekki fundið i Grágás, enn söguritarinn hefir
þekt hana, þvi hann segir, að það vóru lög í þann tíma; hún er
því ein af þeim lögum, sem Eyrb.s. ein hefir, eins og hér að fram-
an er sýnt.
pegar Steinþór á Eyri fœrði þrælsgjöldin í Álftafirði, segir svo,
bls. 81: „Eptir þat gengu allir inn i stofu, ok settust i bekki, en
|>orbrandssynir gengu um gólf. þ>eir Steinþórr riðu at dyrum, ok
er svd frá sagt, at hann væri í rauðum kyrtli, ok hafði drepit upp
blöðunum undir beltit; hann hafði fagran skjöld ok hjálm, gyrðr
sverði ; þat var forkunnliga búit; hjöltin voru hvít fyrir silfri, ok
vafiðr silfri meðalkaflinn ok gyldar listur á. f>eirSteinþórr stigu af
hestum sfnum, ok gekk hann upp at dyrum, ok festi á hurðar-
klofann sjóð þann, er í vóru xij aurar silfrs. Hann nefndi þá vátta,
at þrælsgjöld vóru þá at lögum færð. Hurðin var opin, en heima-
kona ein var í dyrunum, ok heyrði váttnefnuna; gekk hún þá í
stofu ok mælti: J>at er bæði, sagði hún, at hann Steinþórr af Eyri
er drengiligr, enda mæltist honum vel, er hann færði þrælsgjöldin.
Ok er J>orleifr kimbi heyrði þetta, þá hljóp hann fram, ok aðrir
J»orbrandssynir, ok síðan gengu fram allir, þeir er í stofunni vóru.
þ>orleifr kom fyrstr í dyrnar, ok sá, at f>órðr blígr stóð fyrir dyr-
um ok hafði skjöld sinn, en Steinþórr gekk þá fram í túnit. f>or-
leifr tók spjót. er stóð í dyrunum, ok lagði til þ>órðar blfgs, ok
kom lagit f skjöldinn, ok rendi af skildinum f öxlina ok var þat
mikit sár. Eptir þat hljópu menn út; varð þar bardagi í túninu.
Hér bregðr enn fyrir, að söguritarinn vitnar til frásagnar ann-
arra um hinn skrautlega klæða- og vopnabúnað Steinþórs, sem sýnir,
að hér er ekki að rœða um tilbúning úr þeim sem söguna reit.
4*