Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 36

36
þar upp grjót og flutt heim og fann hann þar forna hrosstönn og
beinköggul nokkurn, mjög svo fúinn. Tókegþað með mér. Sönn-
un fyrir, að bæði hinn forni bœr og haugr Sigmundar hefir verið
á höfðanum, er bæði þessi háa jarðtorfa, og önnur jarðtorfa, er var
áðr frammi á sjálfum höfðanum, axlarhá, í tíð bóndans, sem þar
var 1883, enn er nú upp blásin. Austan til við höfðann er lág-
lendi slétt, og hefir þar áðr verið mýrlent. f>ar hefir því haugr-
inn hvergi getað verið og hvergi nema á höfðanum.
þ>á er eg hafði litazt þar um, fór eg austr að Ási í Holtum og
var þar um nóttina. þar fékk eg nokkura gamla hluti handa
forngripasafninu.
Laugardaginn 11. dg. hélt eg áfram austr. Kom að Odda og
Móeiðarhvoli. Sá yfir Rangárvöllu og Fljótshlíð, og þótti þar víða
mjög fallegt útsýni. Eg hafði ekki komið þar áðr. Fór austr
yfir Markarfljót um kveldið og að Eyvindarholti undir Eyjafjöllum
og var þar um nóttina. jþar fékk eg nokkra gamla hluti, smálega.
Sunnudaginu 12. ág. var eg kyrr í Eyvindarholti og hvíldi
mig og hesta mína. Athugaði eg þar alla staði á þessari leið,
sem Njála greinir, og gerði svo dagbók mína.
Milli Eyjafjalla og Fljótshlíðar er sléttlendi mikið fram til sjáv-
ar og upp til fjalla. Hér rennr Markarfljót niðr í I.andeyjar og þar í
sjó út, og er alt þetta sléttlendi kallað Aurar. Eru það ýmist
eyrar grasi vaxnar, grashólmar eða sandar, sem fljótið hefir mynd-
að. Fyrir norðan Eyvindarholt með fjöllunum standa þessir bœir;
Syðstamörk, Miðmörk og Stóramörk inst, þar sem Ketill Sigfús-
son bjó. Austan til á miðjum .Aurunum' stendur hátt fell og mik-
ið, sem heitir Dímon, og rennr Markafljót vanalega fyrir aust-
an það.
Mánudaginn 13. ág. fór eg austr að Seljalandi og skoðaði
lioftóft, sem þar er. Hún stendr upp i Hofstorfu, sem kölluð er.
austan til við Seljaland í fallegu hálendi, upp undir hlíðinni, grasi-
vöxnu. Báðum megin við torfuna renna smáár í djúpum farveg-
um, með grasbökkum að, og heita Hofsár. þ>ær renna saman
fyrir neðan torfuna og mynda þannig tungu, og heitir þá enn
Hofsá.
þriSjudaginn 14. ág. tók eg að grafa í hoftóft þessa, og hafði
fjóra menn í vinnu og tvo unglinga að auki. Tóftin er mjög niðr-
sokkin og vallgróin. Hún stendr í fögrum hvammi eða laut, sem
er vafin í töðugresi og er allbratt upp að henni. Hofstorfan er
um hundrað faðma á breidd um miðjuna, öll grasi vaxin. þ>aðan er
mikið og fallegt víðsýni.
Miðvikudaginn 15. ág. hélt eg áfram greftínum og lauk hon
um síðara hluta dags, með þvf að byrjað var kl. 4 um morguninn.