Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1890, Blaðsíða 53
165
röðum, svo að hægt veitir að komast að
henni, þegar hana skal nota, því að örð-
ugleikinn að finna hana í snatri er ef til
vill helzta ástæðan til þess, að hún er eigi
notuð meira en gjört er. Hina almennu
dönsku garðsúru hef jeg nú einnig útveg-
að mjer; en jeg veit eigi enn þá, hvernig'
hún þolir vetrarkuldann.
Solanum tuberosum. Af kartöplum hefur og feng-
izt mjög mikill gróður hin síðusta 2 árin,
bæði að fjölda og gæðum. Sjeu kartöpl-
ur ræktaðar í leirjörð, og þangað flutt
nóg af sandi og þara, verða þær bæði
stórar og fastar í sjer. í því nær eintóm-
um sandi, eins og t. a. m. á Eyrarbakka
og víðar á íslandi, verða kartöplur smáar,
en að öðru leyti rjett góðar. í mókenndri
jörðu geta kartöplur einnig orðið allstórar
og margar, og alls eigi svo vatnsmiklar,
sem margur skyldi ætla. Kartöplusýkip
er eigi á íslandi. Jeg hef notað að mestu
norskar útsæðis-kartöplur, en hef eigi
ræktað tilteknar nafngreindar tegundir,
svo að jeg get eigi sagt neitt í þá áttina.
Jarðepli (Helianthus tuberosus) hef jeg
eigi reynt síðan 1886, en þá misheppnuð-
ust þau með öllu; aptur á móti hef jeg
þetta árið reynt
Stachys tubenfera, og af þeim hef jeg fengið nokkra
hvita hnúða, nokkru smærri en linetur.
Taraxcum officinale. Hinn almenni fífill vex hjer
óræktaður. Sjeu fíflar gróðursettir í beð
f görðum, má bleikja leggi þeirra á vor-
um, og sjeu leggirnir skornir saman við
rauðbeðjur, með oliu, ediki og salti, verð-