Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1890, Blaðsíða 72

164
ir á Vesturlandi, og var þá með kgs. úrsk. 17. októ-
ber 1781 stofnað annað læknisembætti til í Vest-
firðingafjórðungi; skyldu árslaun hans og kjör vera
hin sömu og hinna þriggja.
Alþýða manná, sem áður eigi hafði vanizt neinni
læknishjálp, komst fljótt að raun um það, hversu
dýrmætt það er fyrir líf og heilsu að hafa góðan
lækni, og því var mjög svo eðlilegt, að nú færu
aðberast umkvartanir til landlæknis úr ýmsum hjer-
uðum landsins, sem voru læknislaus. Um þessar
mundir var þannig allur suð-austurhluti landsins
læknislaus, og því var það, að Jón landlæknir
Sveinsson bar þá uppástungu fram við stjórn lands-
ins að stofna læknisembætti, sem næði yfir Vestur-
skaptafells-, Árnes-, Rangárvalla- og Vestmanna-
eyjasýslur. Jón landlæknir telur það meðal annars
mjög nauðsynlegt að læknir sje skipaður á þessu
svæði, eigi að eins sakir hinnar miklu óánægju al-
mennings út af læknaleysinu, heldur og „svo hinum
skaðlegu skottulækningum verði útrýmt“. Með kgs.
úrsk. 4. október 1799 var stofnað hið 5. læknisem-
bætti, og skyldi læknirinn gegna læknisstörfum f
áðurnefndum sýslum, og sama dag var Sveinn Páls-
son skipaður í þetta embætti. Embætttislaunin voru
66 ríkisdalir eins og hinna fjögra; skyldi læknirinn
settur á jörð, sem lægi haganlega og hafa hana
afgjaldslausa; 14 ríkisdali skyldi hann hafa árlega
til meðala handa fátækum, og að auki 10 ríkisdali,
sem taka skyldi af þeim 34 ríkisdölum, sem lækni-
num í Austfirðingafjórðungi væru veittir, svo hver um
sig hefði 24 ríkisdali; enntremur skyldi hann fá 50
rfkisdali í eitt skipti til verkfærakaupa; ennfremur
var honum gjört að skyldu að leita aðstoðar land-
læknis, ef sóttir kæmu uppá, og við hver árslok
skyldi hann senda landlækni skýrslu um, hvernig