Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1890, Side 69

181
lega, að ekki er hægt að sjá, að það geti komizt
áfram eða hagur þess batni nú fyrst um sinn. þ>að
er guð og konungurinn, sem geta bætt ástand þess;
á þeirra valdi og velþóknun stendur öll vor velferð.
Maður sá, sem yðar tign í brjefi til mín dags. 5.
maf stingið upp á að settur sje hjer landlæknir,
Bjarni Pálsson, er hjer f landi kunnur sem ráðvand-
ur og góður drengur, sem án manngreinarálits hef-
ur hjálpað mörgum og frelsað marga úr lífsháska
með þeim fáu meðölum, sem hann hefur haft milli
handa, og nú síðast hefur hann frelsað og læknað
landið af óþekktum, ónefndum, viðbjóðslegum sjúk-
dómi, sem útlendingar hafa flutt inn í landið (og
má þakka þetta guðlegri forsjón), já, meir að segja
hann hefur ekki einasta læknað þá, sem hann hef
ur haft undir hendi, heldur og leiðbeint mönnum í
lækningum. Að þvf er snertir það, sem yðar tign
í brjefi yðar spyrjið mig um, get jeg virðingarfyllst
engu öðru svarað, en að jeg sje mjer ekki fært að
benda á neitt landsfje hvorki handa honum nje
lyfjabúðinni; að eins skal jeg taka það fram, að því-
lfkur maður er fyrir landið jafn æskilegur sem ó-
missanlegur. Hvað honum geti orðið úr íslenzkum
jurtum til meðalatilbúnings, það verður tfminn að
sýna“.
Afþessu er auðsætt, aðstiptamtmaður Rantzauog
vfsindafjelagið danska hafa átt mikinn þátt í, að hjer
var skipaður landlæknir. Sveinn Pálsson segir: „að
Rantzau hafi sjálfur umgengizt það við konung og
einnig fengið greifa Ahlefeld til að leggjast á tog
með sjer fyrir Bjarna“. Lfklegt er, að íslenzkir
menn hafi róið undir, því að Sv. Pálsson getur þess,
að það hafi verið illkynjuð veiki, sem kom upp í
Reykjavík (1752) „sem kom amtmanni Magnúsi Gfsla-