Aldamót - 01.01.1902, Side 7

Sunnanvindur af sænum stendur,
svala leggur um allan dalinn.
Hvass þótt finnist hafvindur þessi
hollur eyðir hann dauða-mollu.
Dvínar veður og dregur niður,
dagur er seztur snemma’ í vestri.
(Gestur Pálsson.)
©
Hvað er hérna? Það eru þyrnar,
þétt á greinum rósir spretta;
yndislegan ilm þær senda.
Engin rós án þyrna’ er fengin.
Oft af þyrnum svfður og sárnar,
samt menn kjósa þær vegna rósa.
Heldur sviðann en hafna fríðum
hreinum og ljósum vorsins rósum.
(Þorsteinn Erlingsson.)
©
Hann er á vestan ; var ei á austan ?
vakar á áttum, laufin blaka;
dögg er á mörgum, situr þar sorgin,
samt er ei dáin vorlífs þráin.
Hvað mun vindur að vestan anda?
vonir nýjar lifna með honum.
Sól skín á tinda, sjatnar í landi
sorgin í dag, og glatt er á morgun.
(Einar Hiörleifsson.)
©
Dátt með listum leikur á köstum
léttur fákur á harða spretti;
skjótt sem leiftur, er skín á lofti,
skeiðar gammur um fjöll og heiðar.