Náttúrufræðingurinn - 1980, Blaðsíða 37

Fý 11 (Fulmarusglacialis) er afar algengur
varpfugl í sýslunni og verpur alls staðar
meðfram ströndinni þar sem skilyrði eru
fyrir hendi. Hann velur sér venjulega
breiðar, oft grónar klettasyllur. Sums
staðar verpur fýllinn ofan á klettóttum
eyjum, töluvert frá klettabrún, t.d. í
Tjaldurseyjum. Þá verpur hann enn-
fremur utan í fjöllum talsvert frá sjó. í
Hafursfelli hefur fýll sennilega orpið allt
frá árinu 1955. Mjög mikið af fýl verpur
í fjöllunum umhverfis Grundarfjörð, og
ennfremur í Bjarnarhafnarfjalli. Á
Skógarströnd virðist fýllinn þó ekki
verpa í bjargveggjum eins og hann gerir
víðast hvar annars staðar. Víða á
Breiðafjarðareyjum er hann algengur
varpfugl.
Dilaskarfur (Phalacrocorax carbo)
verpur á þremur stöðum við strendur
Hnappadalssýslu. I Skarfaskeri utarlega
við Hítarnes voru 24. 5. 1958 85 hreiður,
í Barnaskerjum 22. 5. 1958 125 hreiður
og 173 hreiður í Tjaldurseyjum 23. 5.
1958. Kristján Kristjánsson, bóndi að
Syðra-Skógarnesi í Miklaholtshreppi,
hefur tjáð mér, að dílaskarfur hafi fyrst
farið að verpa í Tjaldurseyjum árið 1936
og orpið þar eftir það. Mér er ekki kunn-
ugt um, að dílaskarfur verpi aftur fyrr en
kemur að Melrakkaey á Grundarfirði, en
þar verpa aðeins fá hjón. Á eyjum þeim í
Breiðafirði, sem teljast til Snæfellsnes-
sýslu, verpa dílaskarfar hér og þar.
Toppskarfur (Plialacrocorax anstotelis)
verpur víða meðfram strönd sýslunnar.
Nokkur hjón verpa í framantöldum
dílaskarfabyggðum í Hnappadalssýslu.
Yfirleitt er það svo þar sem topp- og
dílaskarfar verpa saman að toppskarf-
115