Samvinnan - 01.09.1927, Blaðsíða 37

SAMVINNAN
211
Danir vel og lengi móti ofurefli Þjóðverja og Austurríkis-
manna í síðara Slésvíkur-stríðinu. Er það helgistaður
þeirra síðan.Þar var lokahátíðin, eftir hádegi, síðari ferða-
daginn. Kom þar saman mikill mannfjöldi víða að úr land-
inu. Veður var gott og hepnaðist vel útifundurinn. Þar
töluðu menn frá öllum Norðurlöndum, m. a. Jón Þorláks-
son, forsætisráðherra íslands og Stauning, forsætisráð-
herra Danmerkur. Þar og á hverjum stað þar sem gest-
imir komu, voru fánar allra Norðurlandaríkjanna dregnir
á stöng. Hefir það áreiðanlega verið í fyrsta sinni, sem
danska þjóðin sá fána íslands svo oft og víða á fáum dög-
um. Um kvöldið flutti sama skipið gestina aftur til Sjá-
lands og síðan tók jámbrautarlestin við og skilaði gestun-
um öllum til Kaupmannahafnar. Fundinum var þá lokið.
Hafði hann að öllu leyti verið hinn ánægjulegasti og
móttökur Dana í besta lagi, en þó blátt áfram og tildur-
lausar.
Með þessum fundi var markað spor í samvinnu Is-
lendinga við frændþjóðir sínar. Af því þjóðin er lítil, ein-
angruð og hefir lengi verið kúguð og vanrækt, hlýtur það
að taka alllangan tíma að láta nábúaþjóðirnar muna eftir
því að íslendingar eru fimta þjóðin á Norðurlöndum. Þeg-
ar íslensku þingmönnunum var boðið til Danmerkur 1907
voru tveir þeirra á gangi í Höfn og heyrðu konur nokkrar
rétt á eftir sér fárast um, að hart værí að sjá hvergi þessa
íslendinga. Þeir snéru sér þá við og sögðu: „Hér eru tveir
af þessum íslendingum“. Konunum varð hverft við og
ætluðu ekki að trúa sínum eigin augum. Þær höfðu hugs-
að sér, að íslendingar væru alt öðruvísi en aðrir menn.
Þó að hér hafi að vísu verið um mjög fáfróðar konur
að ræða, þá sýnir fáfræði þeirra einmitt nokkuð af hinum
almenna hugsunarhætti og skoðun á Íslendingum. Óálit-
ið á þjóðinni hélst líka við lengur en þurfti, sökum al-
mennrar óreglu og margháttaðrar sviksemi ýmsra íslend-
inga erlendis, bæði kaupsýslumanna og námsmanna.
Nú skal farið nokkrum orðum um gagn það sem ís-
14*