Samvinnan - 01.09.1927, Blaðsíða 38

212
SAMVINNAN
lensku þjóðinni ætti að g-eta orðið að því að taka þátt í
þessari frjálsu norrænu samvinnu.
Fyrst til að kynna þjóðina erlendis. Ef íslenska þing-
ið hefir á hverju ári tvo eða þrjá fulltrúa til að sækja
þessi mót norrænu frændþjóðanna, þá líður ekki á löngu
þar til stjómmálamenn nábúalandanna hafa vanist við
þá hugsun, að íslendingar séu frjáls og sjálfstæð menn-
ingarþjóð, grein á hinum norræna stofni, minni að vísu en
Danir, Finnar, Svíar og Norðmenn, en þó jafnrétthá þeim.
Á eftir hverjum slíkum fundi, er farin ferð um nokkum
hluta þess lands, sem í það skifti tekur á móti gestunum.
Fánar frændþjóðanna tilkynna öllum, sem búa í þeim hér-
uðum, sem farið er um, að þjóðir og ríki á Norðurlönd-
um séu fimm, en ekki fjögur eins og margir hafa haldið
hingað til.
í öðru lagi er nokkurt beint gagn að fundunum, ekki
síst fyrir fslendinga, að því er snertir sjálft löggjafar-
starfið. í mörgum greinum félagslegrar löggjafar eram
við sorglega orðnir eftirbátar. Fyrir þá íslensku þjóðfull-
trúa, sem hafa lítið hugmyndaafl, og slíkir menn eru alt-
af hlutfallslega margir í öllum þingum, ætti slík kynning
að bera ávöxt og vera þroskandi. Ef einhverir af þeim
mönnum, sem mest hafa verið mótfallnir slysatryggingu,
eða lágmarkssvefntíma sjómanna á íslenskum skipum,
hefðu á fundinum í sumar k\ r>st, hve langt hinar Norður-
landaþjóðirnar eru komnar í þenn efnum, þá myndu þeir
liafa orðið minna ánægðir með kyrstöðu þá sem hér hef-
ir verið.
f þríðja lagi kynnast íslenskir þingmenn töluvert
þjóðlífi og framförum annara þjóða á þessum ferðum.
Sú kynning getur tæplega annað en leitt til aukinna at-
hafna. Hér á landi tekur það oft tvo mánuði að koma
bréfi til manns innanlands og fá svar. Þessar fráleitu
póstgöngur eru að mestu leyti að kenna tómlæti þjóðar-
innar og þingsins. Nánari kynning þingmanna við erlent
menningarlíf myndi vekja sársaukablandna tilfinningu
fyrir því, hve langt við erum á eftir 1 mörgum efnum.