Samvinnan - 01.09.1927, Síða 104

Bjarni í Hólmi oghvítu kolin
Síðastliðið ár, hafa verið að koma út í blöðum og
tímaritum ýmsar frásagnir af því, að austur í Skafta-
fellssýslum væru bændur famir að rafvirkja á heimilum
sínum. Og' að þessu störfuðu ólærðir smiðir þar í sýsl-
unum, sem hefðu þó komið upp mörgum stöðvum er
reyndust vel, og væru þó mikið ódýi’ari, en áður hefði
þekst hér á landi. Voru þar sérstaklega tilgreindir tveir
menn, Bjami Runólfsson bóndi að Hólmi, og Helgi Ara-
son að Fagurhólmsmýri.
Var mér þá sem mörgum öðrum, að eg hugsaði til
heimilis míns. Eg fór að velta því fyrir mér, hvort hér
heima myndi vera nokkrir staðhættir fyrir rafvirkjun.
Sá eg að hér var bæði nokkur fallhæð og vatnsmagn,
en var litlu nær því þar, sem áður hafa verið settar stöðv-
ar á Norðurlandi, hafa þær kostað svo mikið fé, að
ókleift er flestum sveitaheimilum. Var það því úr að eg
tók mér ferð á hendur til að heimsækja Bjama í Hólmi
í Vestur-Skaftafellssýslu, sem mest var þá um talað í
sambandi við þessar nýju rafvirkjanir. Þann 15. okt.
lagði eg af stað frá Akureyri til Reykjavíkur, með norska
skipinu „Nova“.
Ekki vil eg þreyta lesendur blaðsins á ítarlegri ferða-
sögu. Þær eru svo margar til, um þennan litla hólma, að
varla er við það bætandi. Frá Reykjavík fór eg í bif-
reið að Garðsauka. Þá fór eg á hestum það sem eftir var
af leiðinni alt að Hólmi í Landbroti.
Á þessu ferðalagi mínu varð eg greinilega fyrir hinni