Samvinnan - 01.09.1927, Side 105

SAMVINNAN
279
þjóðkunnu gestrisni Skaftfellinga. Aldrei verð eg svo
gamall að eg gleymi þeirra ágætu viðtökum og alúðlega
viðmóti, og allskonar fyrirgreiðslu, sem þeir veittu mér,
næstum æfinlega endurgjaldslaust. Var eg þá harla oft
hjálparþurfi, svo eg kæmist slysalaust yfir alla þá fok-
sanda, bninahraun, vantsföll og vegalengdir sem leið mín
lá um. Verður það í fáum orðum sagt, að Skaftfelling-
ar bæði vilja og kunna, að taka vel á móti gestum sín-
um, enda gefur þar að líta margt myndar-heimili. Eru
nú gömlu torfbæimir með helluþökunum að tína tölunni,
en í þeirra stað eru komnir ýmist steinhús, eða jára-
klædd timburhús. Helluþökin eru þannig gerð, að fyi’st
eru húsin viðuð, eins og undir torfþök. Síðan er þunn-
um blágrýtishellum, sem sprengdar hafa verið úr klöpp-
um, raðað ofan í viðina þannig, að efri hellan er skor-
uð ofan í brúnina á þeirri neðri. En þar sem þökin eru
líka mjög brött, er þetta vel trygt fyrir leka.
Sá, sem ferðast ögn um Suður- og Norðurland, verð-
ur þess fljótt var, að á Norðurlandi era öll hús, bæði fyrir
menn og skepnur bygð með það mest fyrir augum að
verjast frostinu. En á Suðurlandi er mest lagt upp úr því,
að húsin séu vel varin fyrir vatni. Eru því flest timbur-
hús þar gi'á fyrir járnum utan og að ofan. En hér á
Norðurlandi myndu þessi hús reynast alt of köld, þegar
mikil frost eru og ís er fyrir landi. Annars er það eftir-
tektai’vert, hvað nú á skömmum tíma hefir verið gert
mikið að endurbótum húsakynna, t. d. í Skaftafellssýslum
og undir Eyjafjöllum. Er þó hafnleysi hinn versti þrep-
skjöldur fyrir slíkum framkvæmdum. Sumstaðar er litlu
eða engu betra fyrir Skaftfellinga að ná til kaupstaðar
eftir nauðsynjavörum sínum, heldur en ef t. d. Eyfirð-
ingar þyrftu að sækja verslun sína annaðhvort að Húsa-
vík við Skjálfanda, eða vestur í Skagafjörð. Þar við bætist
uppskipunarkostnaður, sem hefir stundum orðið tilfinn-
anlegur. Því oft er ólendandi í Vík, svo vöranum verður
að skipa upp í Vestmannaeyjum. Þarf svo að geyma þær,
þar til fært er í land í Vík og koma þeim svo þar upp,