Andvari

Årgang

Andvari - 01.07.1962, Side 66

Andvari - 01.07.1962, Side 66
176 SIGUUBJÖRN RINARSSON ANDVARt ar allt cr rakið til rótar, eru upptök mann- legra glapa og lánleysis svo djúpstæð í sameiginlegum jarðvegi, sem vér eigum öll aðild að og berum öll ábyrgð á, að enginn getur sagt með Pílatusi: Sýkn er ég, þetta kemur mér ekki við. Þér kannizt við orðið erfðasynd, hug- tak, sem oft var misskilið og oft afflutt. Það er þetta, sem í því felst: Smán manns- ins er líka mín og þín, eins og tign manns- ins, helgi guðlegs uppruna og köllunar, cr á bak við hvert mannlegt auglit, hversu afskræmt sem það kann að vera. Þetta sjálfdæmi og þetta mat gerir sam- vizkuna órólegri, af því að það lífgar hana, það gerir blóðið heitara og heilla, því að það er að lifa samábyrgð og samsemd með öllum mönnum. Og svo að lokum það, sem er stærst og helgast allra leyndardóma: Guð gerðist sjálfur samábyrgur, hinn hreini og lieilagi gerði sig samsekan oss — ekki af því, að hann sé sekur um neitt, heldur af því, að hann finnur til með oss. Þér kannizt líka við þessa hugsun, hún er kölluð friðþæging, líka oft miskilin, jafnvel afflutt. En engin hugsun var frjórri í sögu líknarmálanna. Elin guð- dómlega samkennd er svo alger, að heil- agur Guð gerist bróðir syndarans og segir við hann: Þín sök er mín, og við alla þjáða: Þín þraut er mín. Þetta hefur krossinn boðað. Og þeir voru margir, sem lifðu við fótskör kross- ins þá einingu við þann mátt, sem líður í allri þraut, að hugur þeirra varð skap- andi orkulind kærleikans, samúð þeirra varð gædd guðdómlegu hugviti og fórn- fýsi í þjónustu líknseminnar. Þeir fundu, að það er ósegjanleg heilög náð að mega hjálpa og geta hjálpað. Ollum, sem vinna að mannúðarmálum, er ljóst, að vakning samvizkunnar og samkcnndarinnar er frumforsenda allrar slíkrar viðleitni, ef hún á að komast áleiðis. Og þeim verður líka ljóst, fyrr eða síðar, að vér þurfum að þreifa eftir þeirri kviku hjálparviljans, sem hefur fjör- gjafa sinn frá hinni djúpu lind Krists- trúarinnar. Eins er oss vant og án þess erum vér snauð, hvað sem lífskjörum liður, og það er trú, sem starfar í kærleika.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.