Andvari - 01.01.1914, Page 41

dularí'ullra l'yrirbrigða.
37
sé ’við þá, og það meira að segja þungir hlutir og
stórir. En þetta kemur þó fyrir víðar en í þislilfirði;
það hefir meira að segja kornið fyrir þar, sem allra
varúðarreglna hefir verið gætt, eins og t. d. á Sálar-
rannsóknarstofnuninni í París, og ljósmyndir liafa verið
teknar af þessum fyrirbrigðum. Flestum virðist þetta
afarmerkilegt og óskiljanlegt í fyrstu; en í sjálfu sér
er þetta engu merkilegra en þær fjarverkanir, er menn
þóttust taka eftir áður en t. d. rafmagnið var fundið.
Hvernig á nú að skýra þessi fyrirbrigði ? Þau
koma helzt fyrir í sambandi við menn, sem hafa
svonefnda miðilsgáfu. Menn tóku t. d. einna fyrst
eftir þessu á ítalska miðlinum Evsapíu Paladínó
einni af þessum móðursjúku konum, sem virðast
valda svo mörgum kynlegum fyrirbrigðum; og á
konu þessari þóttust menn einmitt komast fyrir or-
sakirnar. Stundum preltaði hún raunar, sjálfrátt eða
ósjálfrátt, með því að spyrna í hlutina með höndum
og fótum. En stundum, þegar menn héldu um hendur
hennar og fætur og hún gat ekki smeygt þeim undan,
gerðust fyrirbrigðin )íka og þá oft enn greinilegar en
ella. Nú tók próf. Ochorowicz, maður sem mikið
hefir fengist við rannsóknir dularfullra fyrirbrigða,
eftir því árið 1893, er hann var að rannsaka Evsa-
píu, að út úr höndum hennar og fingrum streymdi
stundum einhvers konar efni, er líktist wstirðnuðum,
líkamlegum útgeislunum«. Útflæði þetta (efflnvium)
var oftast nær ósýnilegt, en stundum gat það orðið
sýnilegt og það virtist altaf liafa álirif á hlutina
kring um miðilinn. Úað var eins og þræðir teygðust
út úr fingurgómum og öðrum líkamspörtum miðils-
ins; og það var svo að sjá, sem dulþræðir þessir
gætu valdið hreyfingum ýmissa hluta, sem miðillinn