Andvari - 01.01.1914, Qupperneq 104

100
Bréf frá Baldvin Einarssyni.
XI.
Kmh. þann 27. Sept. 1832.
Hávelborni herra!
YÖar hávelborinheita ástúðlega bréf af 31. Júlii p. á.
sem eg meðtók í dag, krefr, eins og allt annað af yðar
hendi tif mín gert, mitt innilegasta og auðmjúkasta þakk-
læti, sem eg hér með bið yðr að meðtaka.
Það tók á mig að vita að þér voruð á annari mein-
íngu en eg um landpinganefndirnar, pví pað gaf mér einna
mestan grun um, að min meiníng væri pá raung, og að eg
máské hefði gert íllt með pvi, að láta hana koma fyrir al-
menníngs sjónir, en þegar eg sansaði mig aptr og leit á
allt, lét eg það ekki hrella mig, heldr tók það eins og það
er og verðr, að sínum augum lítur hvörr á sillrið, og má-
ské pó allir að nokkrum liluta réttum. Pað er mest verðt
að pað sem menn gera eða segja, pað geri menn í guði o:
eptir bestu yfirvegun og bestu samvitsku og í besta til-
gángi, og veit eg að við höfum i þessu tilfelli gert báðir
eins. En mér finst, herra minn! að einmiðt petta, að okkr
þykir sinn veg hvörjum um petta mikilvæga málefni, séu
óræk-sannindi fyrir pví, að íslandi komi vel að fá land-
þingisnefnd; gerum nú svo ráð fyrir um stund, að eg væri
amtmaðr í norðuramtinu og einhvörr priðji i suðuramtinu,
og allir ráðvöndustu menn; nú erum við spurðir af stjórn-
arráðinu, hvörnig best mundi að haga landþíngisnefndinni
fyrir ísland. Pér segið: það er besl að við fáum enga, og
allt verði við pað sem var; eg segi að landþíngisnefnd sé
guðs og kóngsins bcsta gáfa, en liún þurfi þá að vera þar
í landi (o: á íslandi), ef hún eigi að verða að gagni, og
sunnlendíngrinn segir, að það sé nógu vel, að ísland öðlist
hluttekníng i landþínginu, en það verði þá að vera suðr
í Danmörku. Við skrifum allir með málsnild, svo að þess
meiníng þykir þá réttust sem lesin er. Vel! en hvað höf-
um við nú gjört? við höfum eginlega skoðað umtalsefni
vort sinn frá hvörri hliðinni; allra okkar tillögur eru hálf-
refar, eru cinstök stykki, ekkert er heilt, ekkert alhliða.
Nú, þetta kemr til stjórnarráðsins, það les þá fyrstu og
þykir hún ómótmælanleg, það les þá aðra og þriðju og