Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1949, Blaðsíða 33

ALMANAK
33
þar sem við komum í búðii', og kaupmenn reyndu til að
koma sinni vöru út í ókunnuga með uppsprengdu verði,
ef þeir gátu. Um kvöldið kom umboðsmaður Anchorlín-
unnar til okkar með þá fregn, að allir, sem væru með
þeiiri línu og hefðu farbréf til Winnipeg, ættu að fara
kl. 8 næsta morgun til Liverpool á Englandi, og svo þaðan
með Dominionlínu skipi til Quebec. Ástæðan fyrir þessu
var sögð sú, að Ancborlínan vill ekki flytja þá, sem ætla
að setjast að í Canada til New York, þvkir það víst of
kostnaðarsamt, en Anchorlínu skip fara ekki annað en til
New York, og fengu því Dominionlínuna til þess að flvtja
okkur til Quebec, því þangað fara hennar skip, en þau
hafna sig öll í Liverpool, og þess vegna var það, að við
þurftum að fara þangað. Þetta þótti mér nú regluleg
heppni, því fyrir vikið fékk maður tækifæri að sjá mikið
meira af bæði Skotlandi og Englandi sér að kostaaðar-
lausu.
18. júní. 1 morgun fengum við farbréfin okkar aftur.
Þá kvöddum við Jón frá Búastöðum og hans fólk og
skildum við alla aðra Allanlínu farþega. Héldum við nú
af stað gangandi, æði spöl eftir borginni, síðan upp háan
stiga, upp á einhverja hæð í bænum; þar var jámbrautar-
stöðin og þar uppi biðum við um klukkutíma eftir vögn-
unum. Því næst stigum við í vagnana og héldum af stað
til Liverpool; sú leið er 225 mílur enskar og vomm við
5% tíma á leiðinni. Þegar til Liverpool kom urðum við að
ganga býsna langa leið unz við komum á útflytjenda
húsið þar, þreyttir og svangir, enda fengum við strax að
borða.
19. og 20. júní. Vorum um kyrt í Liverpool. Þá daga
bar lítið til tíðinda, nema ef telja mætti það, að við vorum
einusinni að villast heilan tíma um bæinn. Svoleiðis var,
að við fórum á jámbrautarstöðina til þess, að taka úr
flutningi okkar það, sem við þurftum að hafa hjá okkur
á sjóleiðinni; en unglingur, sem fylgdi okkur hvarf frá