Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1949, Side 37

ALMANAK
37
svo komu hin réttu farbréf aftur frá Quebec einhvem-
tíma í dag, seinni partinn. En lest til Winnipeg fer einu-
sinni á sólarhring, og okkar vagnar vom festir aftan í
lest, sem fór þar rnn sama tíma í kvöld og hin í gærkvöld.
Lifnaði þá talsvert yfir öllum við það að komast á hreyf-
ingu að nýju.
4. júlí. Þykkviðri og æði hvassviðri vestan. Þenna
dag bar ekkert markvert til tíðinda, nema við héldum nú
óhindrað áfram.
5. júlí. Sama veður. Þenna dag fórum við um 200
mílur norðanvert meðfram hinu stærsta stöðuvatni í Am-
eríku: Lake Superior.
6. júlí. Heiðríkt og hiti mikill. Þá um morguninn
hittum við fyrstu Islendinga í Ameríku, í Rat Portage,
snotnnn bæ, við norðurströnd á all-stóru vatni sem nefn-
ist Lake of the Woods (Skógavatn); þaðan er um 132
mílur til Winnipeg. Til Winnipeg komum við kl. 6 e.m.
Þá vorum við búin að vera á ferðinni 27 daga og voru
margir orðnir hálfuppgefnir á því ferðalagi. Á leiðinni
dóu 2 böm, annað á Atlantshafi, en hitt á Kyrrahafsjárn-
brautinni; það átti Bergþór frá Lóni. Hið þriðja—bam
Sigurðar Erlendssonar og Stefaníu konu hans—var komið
í dauðann þegar \úð komum til Winnipeg.
Niðurlagsorð. Þegar við komum á vagnstöðvarnar í
Winnipeg voru þar fyrir nokkrir Winnipeg Islendingar,
sumir vitanlega að mæta frændum eða kunningjum, sem
þeir áttu von á að heiman, og sumir máske bara fyrir for-
vitnissakir. Þegar hér var komið áttum við bræðumir
25 cent í peningum, og vissum ekki af neinum kunningjum
í Winnipeg, sem við gætum flúið til. En hér á Stöðinni
hittum við Stefán Ólafsson frá Norður-Skálanesi; bauð
hann okkur til sín. Hjá honum vorum við nokkum tíma.
Atvinnudeyfð var almenn þetta sumar. Stefán sagaði
eldivið hvar sem hann gat náð í vinnu við það og hjálp-
uðum við Tóti honum við það. En þessi vinna var bæði