Búnaðarrit - 01.01.1899, Qupperneq 70

66
líta til annara landa, sem lík eru íslandi að náttúru-
fari, og sjá kvcrnig þar er ástatt með trjá- og skógar-
rækt. Upplýsingar vorar munu þó einkuin verða frá
Noregi, þar sem oss hefur persónulega gefizt kostur á
að kynna oss þetta efni á ýmsum stöðum.
Hið fyrsta, sem þarf að kynna sjer, er: hverjar
trjátegundir vaxa í Noregi og eru þar útbreiddar. Yjer
skulum því nefna hinar helztu trjátegundir, sem þrífast
í Noregi.
Skógviðartrjám er vanalega skift í tvo aðalflokka:
barrtrje og lauftrje.
Barrtrje hafa nálmynduð blöð, sem kallast nálar
(naaler). Nálarnar eru sígrænar og geta setið á trján-
um í mörg ár. Barrtrje æxlast að eins með fræi; af
þeim skal nefna:
Fura (Pinus). Af henni eru til nálægt 80 teg-
undir. Að eins ein tegund (P. silvestris) myndar ná-
lega alla furuskóga í Noregi. Furan hefur gisnar eim-
greinar, sem fljótt falla af að neðan og stofninn verður
beinn og greinalaus. Nálarnar (blöðin) sitja á trjenu
2—4 ár. Rótin vex beint og djúpt niður í jörðina og frá
aðalrótinni vaxa svo út hliðarfrjóangar. Furan vex bezt
í djúpri leirblandaðri sandjörð, en getur annars vaxið
í flestum jarðvegi. Furan getur orðið 45 álna hátt
trje, og 400 ára gömul; hún er fullvaxin 120—180 ára
og ber eigi fullþroskað fræ fyrr enn hún er 30 ára
gömul.
Furutrjeð myndar mjög víða skóga. Syðst vex
það suður á Spáni að 37° nbr. og norður að ís-
hafi. í Noregi vex það við 70° nbr. hjá Alten og jafn-
vel í Porsanger að 70° 20' nbr. 1 sunnanverðum Nor-
egi vex furan 3000 fet yfir sjávarmál, en að norðan
hjá Alten 700 fet. Hinir stærstu furuskógar eru í Sví-