Búnaðarrit - 01.01.1906, Page 82
78
BÚNAÐARRIT
smjörframleiðslu þeirra hvers um sig í búinu það og það
árið. Þessi samábyrgð hefir það i för með sér, að fé-
lagsmenn finna betur til félagsskaparins, láta sér annara
um hann og kappkosta að vinna félaginu það gagn, sem
þeim er unt.
5. Að fœkka miHiliðumim í verzluninni er þá eigi
síður nauðsynlegt, því allir óþarfir milliliðir eða milli-
menn auka kostnað, er ieggst á vörurnar hækkar hana
i verði, og rýrir verzlunarágóðann. Æskilegast væri það,
að félögin gætu keypt vörur sínai' beint frá þeim, er búa
þær til. Eriendis búa félögin sjálf til sumar vörutegund-
írnar, og þurfa því ekki að fá þær annarsstaðar. Þannig
hefir sambandsfélag kaupfélaganna dönsku komið á fót
verksmiðju i Kolding, sem býr. tii brjóstsykur, súkkulaði,
og sem brennir og malai’ kaffi. Þá hefir það og stofnað
tóbaks og vindlagerðarverksmiðju í Esbjerg. Sömuieiðis
hafa ensku kaupfélögin komið a fót verksmiðjum. er búa
til ýmsan varning, sem er seldur og notaður iunan
félaganna.
Eri þegar því nú ekki verður komið við að skifta
beint við þá, er búa vörurnar til, og þegar félögin ekki
gera það sjálf, þá er að snúa sér til þeirra, er útvega
að eins qóðar vörur og gegn ákveðnu umboðsgjaldi.
Kemur þá til álita hvort eigi mundi tiltækilegt að skifta
við erlend sambandsfélög, t. d. sambandsfélögin í Dan-
mörku og Englandi. Einnig mætti snúa sér beint til
nafnkendra stórsala og kaupa af þeim. Ég teldi jafnvel
æskilegast að hér á landi risi upp stórsala og vöru upp-
lag, og að kaupfélögin fengju þar alla þunga vöru að
minsta kosti. — Félögin verða að hafa það fyrir mark
og mið að gera verzlun sína sem einfaldasta og kostn-
aðarminsta að auðið er, og útiloki alla óþarfa milliliði,
hverju nafni sem nefnast.
6. Arðurinn af verzluninni a að lenda hjá lands-
mönnum, hjá beim fyrst og fremst, sem verzla eða selja
og kaupa sínar vörur, en ekki hjá þeim, sem varan er