Búnaðarrit - 01.01.1906, Page 131
BÚNAÐARRIT
127
Þá vöru, til ómetanlegs skaða. Þetta þarf oft að endur-
taka til þess að örfa og minna á. Er þvi grein hr. B.
Th. Meisted þörf hugvekja. En geta verður þess, að eigi
ei' ráðlegt að höggva í sundur rifin eins og hann bendir
til, enda er þess eigi þörf. Ef rifln eru höggvin sundur,
ei' hætt við að höggvist í himnuna utan á síðunni. En
mjög áriðandi er að hún só heil og óskemd. Þegar
slátrað er skiftir mestu að skemma hvorki þá himnu
11 é lærin. Ef þetta er hvorttveggja útlitsfallegt, þá er
aigengt að reykja lærin en búa til rullupilsur úr siög-
uuum. Þetta hefir hækkandi áhrif á þessa parta kjötsins,
611 það hverfur við livað litlar skemdir sem eru. Ef
Remsta stykkið er svo stórt að það rúmast illa í tunn-
unni má gjarna höggva af bógleggnum, það, sem geng-
ur niður fyrir bringuna. Einnig má höggva fremstu
hálsliðina í sundur, en þó eigi nema þörf só til þess.
Skankana skyldi ætíð höggva eða saga af upp við
vöðvann. En gæta verður þess, að það sem af er höggv-
ið sé látið fylgja með kjötinu, svo að vigtin rýrni eigi,
en aldrei má setja meira af afhöggi í nokkra tunnu en
Það, sem er af því kjöti, sem í hana er látið.
Lauganesi, í júní 1906.
Hermann Jónasson.
Eftirfylgjandi yfirlit yfir árferðið siðastl. ár er bygt
á skýrslum sem þeir góðfúslega hafa sent mér: Björn
újarnarson, hreppstjóri í Gröf. Magnús Andrésson, próf.
á Gilsbakka. Vilhjálmur Briem, prestur á Staðastað.
Jóhannes L. L. Jóhannsson, prestur á Kvennabrekku,
Ejarni Símonarson, prestur á Brjámslæk. Samúel Egg-