Búnaðarrit - 01.01.1906, Page 156
150
BÚNAÐARRIT
einustu tegund á sumum foksvæðunum. Aðalhættan
fyrir plönturnar er, að yfir þær skefli svo þær nái ekki
upp í ijósið og loftið, því eru þess konar plöntur best
fallnar til að búa í flugsandi, er geta teygt vel úr sér,
en hinar deyja ef þær villast inn í sandskaflana. Aðal-
tegundirnar í hinum umræddu sandbölum vóru: loðvíðír,
melur, fjöruarfi, gæsamiira, klóelting og hrossanál, þar
að auki var þar allmikið af sandvingli innan um, auk
annara fleiri tegunda. í rökum sandlágum óx: skriðlín-
gresi, bjúgstör, fitjavatnsnál o. fl.
Yestari hluti tangans lítur miklu betur út, gryfj-
urnar og skurðirnir eru miklu færri og yflrborðið 'er
nokkurn veginn slétt. Aðalgróðurinn þar var samsettur
af me), og var fjöðrin (þ. e. blöðin) lág, en stangirnar
háar. Þar innan um óx fjöruarfl, holurt og gæsamura
o. fl. Tanginn er að vaxa vestur á við sem eðlilegt er,
því aðalvindáttin er auðsjáanlega austlæg.
Það hefði eflaust mátt hefta þetta sandfok með til-
tölulega litlum tilkostnaði, ef strax hefði verið byrjað á
því þegar tanginn fór að eyðast, en nú er það bæði
miklu torveldara og kostnaðarsamara. Auðvitað mætti
græða verstu sárin með því að gróðursetja þar mel og
sandvingui, en þá þyrfti um ieið að afgirða þau svæði
svo skepnur kæmist ekki þar að. En það er mjög mikið
spursmál hvort sá tilkostnaður mundi borga sig og
sennilegt má telja að fénu væri betur varið til að rækta
túnið betur og auka það.
Fitjar. Fitjagróður er mjög víða á Mýrunum þar
sem strendur eru lágar og sjór gengur á, og víða var
t. a. m. fitjakragi sjóarmegin við flæðiengin. Gróðurinn
er einkennilega lágvaxinn, en venjulegast þéttur og sam-
settur af fáum tegundum. Aðaltegundin er fitjungur1)
og má svo að orði kveða að hann sé einvaldur alstaðar
á fltjunum. Sumstaðar (t. a. m. á Borg) er og mjög
■) Þessu nafni kallaði Ásgeir bóndi í lvnararnesi Grlyceria
maritima. Stefán kallar hana fjörukornpunt í „Flóru íslands11.