Búnaðarrit - 01.01.1906, Page 158
152
BÚNAÐARRIT
einkum þegar stórstreymt er, og eru þá lón allmikil um
eyna, enda er þar allmikill fltjagróður. Auðséð er þar
víða, að sjórinn eyðir hinum upprunalega gróðri, og
koma þá hvítar skellurí þúfurnar. Eflaust mætti talsvert
tryggja eyna með varnargörðum gegn hafinu, þó mikils
þurfl við í haust- og vetrar hafrótinu. Hyggilegt væri,
að láta einhvern af mannvirkjameisturum vorum skoða
eyna og gera áætlun um hve mikið fulltryggir varnar-
garðar mundu kosta.
Nesið er áfast við heimaeyna um granda, sem fer
í kaf um flæðar, svo sigla má yfir opnum skipum. Þar
hefir eflaust verið land til forna. Yfir höfuð að tala
heflr landið í Knararnesi eyðst svo mjög og umbreyst,
að ekki er unt, að segia með fullri vissu, hvar eið það
var, er Skallagrímur lenti við og bar af skipi. Ef til
vill hefir það verið, þar sem nú eru vaðlarnir, er riðnir
eru frá meginlandinu út í heimaeyna, þegar lágsjávað er.
Annað dæmi upp á eyðingu lands er vogurinn hjá
Borg. Yogur þessi hefir verið gróið land fyrrum, og
má ráða það þar af, að mór er í honum. Yfir mónum er
leir og leðja frá 1 — 2 metrar á þykt (innan til þar sem
ég boraði), en í sjálfri rásinni er mólagið bert á all-
stórum spildum. Mórinn í rásinni var 1—2 metrar að
dýpt all-langt út undan tanganum við túnið á Borg.
Landið hefir að minsta kosti náð langt út eftir vognum
og ef til vill hefir þar verið flæðiengi á dögum Skalla-
gríms og Egils.
B. Um jarðveg í móum og mýrum.
Bóndi er bústólpi og bú er landstólpi segir máltækið
og er það hverju orði sannara, en gauga má feti framar
og segja, að grasræktin hér á landi eða túnræktin er
stoð og stytta bóndans. Það er því um að gera fyrir
oss að koma túnræktinni í það horf, að hún sé sem
áreiðanlegust og arðmest, og þá þarf umfram alt að