Búnaðarrit - 01.01.1906, Side 193
BÚNAÐARRIT
187
blendingar í fyrstu liðum eru bráðþroskaðri en „óblend-
ingar". Aí þessu má hafa mikinn hagnað og það gera
t. d. Skotar. Þeir blanda saman óiíkum kynjum og ala
kynblendingana til slátrunar. Veiið getur að kynblend-
ingar, sem eiga að vera til framtímgunar, verði of stórir
og kröfuharðir til næringarskilyrðanna, svo taka verður
í taumana og hætta kynblönduninni á miðri leið. En
það verður naumast nema stærðarmismunur kynjanna
sé mjög mikill.
Þriðja aðferðin til að bæta fjáreign sína, sú, að
flytja ræktað fé frá öðrum löndum, gefst víða vel; þó
mega næringarskilyrðin ekki vera verri, en þar sem hið
inniiutta fó er uppalið; annars er naumast hægt að bú-
ast við góðum árangri. Og um fram alt ríður á miklu
að þessu fó sé tekið vel fyrst, svo engin snögg breyting
verði á fóðrun, með tímanum getur það orðið landvant,
þótt iifsskiiyrðin séu nokkuð ólík í fyrri staðnum og
síðari og ef til viil haldið sínum góðu kostum, þrátt
fyrir breytinguna.
4. Náin skyidleikatímgun er atriði, sem ber að
gjalda varhuga við; hún er tvieggjað sverð, seni hægt
er að vinna með gott og ilt. Til eru menn, sem með
henni — takmarkaðri þó — hafa myndað ný fjárkyn.
Hér má t. d. nefna Englendinginn Bakewell, sem
kom upp hinu ágæta Leicesterkyni. Hann teiknaði mynd
af sauðkind á fjöl í fjárhúsinu sinu og eftir þeirri fyrir-
mynd bjó hann til nýtt kyn. Það er að vísu ekki vel
ijóst, hvernig hann náði takmarkinu, en hitt er víst, að
hann iéfc mjög náskylda einstakiinga tímgast saman, en
takmarkað þó.
Fyrir því má færa margar sannanir, að þessi tímg-
un er til lengdar hættuleg; þetta sann reynt: að af-
komendurnir verða oft ófrjósamir, veiklaðir, þjást af
taugaslekju, mænuveiki, verða vanskapaðir, beinin verða