Búnaðarrit - 01.01.1906, Page 194
188
BÚNAÐARRIT
lin og ullin rírnár1. Húsdýrategundirnar þola skyldleika-
tímgun misjafnt; það hefir reynst að svínin þýidu hana
sízt og þar næst sauðfé. Það er og víst, að ræktuð
fjárkyn eru viðkvæmari í þessu efni en óræktuð fjárkyn.
Yfirleitt mun heppilegast að forðast nána skyld-
leikatímgun sem mest, einr.ig blöndun mjög ólíkra kynja,
það er að segja ef afkvæmin, kynblendingarnir, eiga að
verða til framtímgunar eða að varanlegum stofni.
Það er víða undantekning og eins er hór; með
þessum aðferðum má bæta fjárkynið, ef sá, sem færist
það í fang, gerir sér ljósa grein fyrir, hvað hann vill —
eins og ætið þarf í þessu efni. Sá, sem hefir myndina
í huga sínum og getur málað hana upp; sá sem veit
hvernig hann vill hafa hvert einasta bein skapað og
hvernig beinagrindin í heild sinni á að vera löguð, þekk-
ir t. d. vöðvakerfið og veit hvar hann vill hafa vöðvana
mesta o. s. frv., hann vinnur vart fyrír gýg, hvaða að-
ferð sem hann hefir.
5. Þótt vér göngum að því sem vísu í framkvæmd
og verðuin að gera það, að afkvæmið erfi jafnt af eigin-
leikum beggja foreldra, er þó arfgengið oft óákveðið, af-
kvæmið iikist oft báðum foreldrum nokkuð, oft einungis
öðru foreldrinu eða þá loks hvorugu; verður betra eða
verra eða iíkist mest forfeðrunum o. s. frv.
Þessu má reyndar halda fram:
að iikir einstaklingar eignist saman sér lík afkvæmi,
að ólikir einstaklingar eignist saman afkvæmi, sem
eiu bil beggja.
Þetta er víst, að sumir einstaklingar gefa ætíð af-
kvæmum sínum í arf alla sína góðu kosti, en með aðra
einstaldinga er það þvert á móti. Vandi mikill að ná
einstökum kostum úr gallagripum — sem oft verður þó
í) Öll þessi veiklan og vanskapnaður, sem hér er talið upp.
orsakast alls ekki af þvi í sjálfu sér að náskyldir einstaklingar
æxlast, heldur af hinu að þeir hafa verið veiklaðir. Utg.