Búnaðarrit - 01.01.1906, Side 199
BÚNAÐAKRIT.
193
íóðrið heíir á lögun beinagrindai innar. Ef fóðrið er holt,
nærandi, jafnt og mikið í up’pvexti ungviðanna, þá
verða öll bein sterk og gild, en sé fóðrið óholt, ójafnt
og næringarlítið, þá verða beinin löng og grönn. Þetta
eru sannindi, sem hver og einn getur sannfært sig um,
er að því vill gá. Með vonda fóðrinu í uppvextinum
fylgir og það, að ósamræmi í sköpuiagi kemur fram;
fæturnir verða bognir og nástæðir. Þær skepnur, sem
heiglað er upp við sult og seiru, geta heldur aldrei tekið
á móti góðu fóðri, safnað af því miklum og góðum vöðv-
«œ, líffærin eru ekki þess megnug að hagnýta fóðrið
svo vel, sem verið gæti; þau hafa aldrei haft æfingu i
því að breyta miklu og góðu fóðri í t. d. kjöt eða mjólk.
Mikið af því fóðri, sem slíkum skepnum er gefið fer því
forgörðum. I stuttu máli verður ekki annað róttara sagt
>im fóðrunina en þetta: Yarðar mestu, að samsvörun
sé í vetrarfóðri og sumarhögum. Þar sem sumarhagar
oru vondir, þolir fé betur vont vetrarfóður; en þar sem
sumarhagarnir eru góðir, þarf vetrarfóðrið að vera gott.
Mjög safamikið vetrarfóður er þó ekki gott handa því fé,
sem ganga á á þurlendum afréttum — þar sem skortur
er á vatni eins og víða á sér stað — og fullfitast þar.
En á næpum er hægt að fulifita fé fljótast, bezt og ó-
dýrast af öllu fóðri. Það verður víst seint nógsamlega
hrýnt fyrir mönnum þetta, að fóðra kynbótaféð vel, og
þó er langt síðan Bárðdælingar vissu það. í Fjárbækl-
iogi þeirra, er ráðlagt þeim, sem viija gera kynbætur á
fo sínu, að taka frá og hafa sér hið bezta féð og fóðra
það vel. Alment er það svo í Skotlandi að hver og
einn bóndi velur beztu ærnar sínar og hefir þær sér-
skildar i bezta iandinu, kaupir handa þeim kynbótahrúta,
°g tekur úr þeim flokki undaneldishrúta handa öðrum
ærílokkum hjarðarinnar.
Menn fara nú víst að kannast við þessa kenningu:
að húsin þurfa að vera björt, ioftgóð og þur. Það er
með ullina eins og grasið á jörðinni, að hún þarf ijósef
13