Búnaðarrit - 01.01.1906, Page 217
BÚNAÐARRIT
211
ullarframleiðslu að baða féð í góðum baðefnum, því þau
setja varanlega feiti á ull og skinn og drepa lús, en hafa
þó ekki í sér hættuleg eiturefni hvorki fyrir líf skepn-
anna né ullina eins og t. d. ýms kvikasilfursambönd og
arsenik, ef mikið er af þessháttar eiturefnum í baðefninu
gera þau uilina þurra og stýfa og spilia fyrir eðlilegum
vexti hennar, en góð baðlif eiga að auka ullarvöxtinn
að mun. Allir fjáreigendur gerðu þá réttast ef þeir
hættu við íburðaraðferðina gömlu, en böðuðu fé sitt reglu-
lega einu sinni eða tvisvar árlega. Skotar telja eina
böðun á ári ófullnægjandi, en að tvær baðanir á ári
nægi og baða því fé sitt tvisvar árlega. Fyrri böðunin
fer fram um októbormánaðarlok en hin síðari um marz-
nránaðarlok. Nokkurir baða með 1 — 2 vikna millibili
á haustin og drepa lýsnar í seinna baðinu.
23. Það hefir hér að framan verið leitt. athygli að
því, hvort ekki muni borga sig bezt allviðast hér á landi
að breyta fjáreigninni aðallega í æreign og seija dilka til
slátrunar. Þegar eg tek tillit til kjötframleiðslunnar í
Noregi og Skotlandi, staðhátta hér og þar og kröfur við-
skiftaþjóða vorra, þá er eg í engum efa um, að það muni
verða þegar pund dilkakjötsins er kornið í 25—30 aura.
En ef það helzt enn við um nokkur ár að slátra mest
veturgömlu íé og tvævetru, þá skiftir mestu að fóðra
þetta fé vel á veturna, það skiftir mestu fyrir kjötfram-
leiðslu og ullarframleiðslu að það sé sem mest samræmi
í vetrarfóðri og sumarhögum. Og það má fóðra slátur-
féð nægilega vel með góðu þurlendisheyi og góðu
vatni, eg á við að ekki þurfi kraftfóður né næpur
yfir veturinn handa því fé, sem á að fullfitast á afrétt-
um, ef nóg er af heyinu og vatninu, og er þó ekki æt.1-
ast til að fóðrið sé viðhaldsfóður, en meira má sláturfé
eigi missa yfir veturinn en V2 ~ Vs af holdmagni sínu ef
framleiðast á gott kjöt.
Hér að framan er vikið að því, að það mundi vera
arðvænt fyrir þá, er láta ganga með dilk, að selja dilka
14*