Búnaðarrit - 01.01.1906, Side 227
BÚNAÐAICRIT.
221
reynslu fyiir hve margs fjár einn maður getur gætt, en
eg held þó að óhætt sé að ætla honum nokkur hundruð,
ef hann er riðandi og hefir nægilega marga hunda. Yerið
gæti að erfltt yrði að koma góðu fyrirkomulagi á mjalt-
irnar, en þó get eg ekki ímyndað mér annað en að ein-
hver ráð mætti hafa með það, úr því mjaltir eiga sér
stað nú, þótt féð sé gæzlulaust.
Stjórnin á að ríðaá vaðið; hún verður að korna sér
niður á það, að hverju marki hún vill stefna, og setja
sér ákveðnar reglur að fara eftir. Sé að eins átt við að
koma upp iystiskógum, er fólk geti farið um til að
skemta sér, er auðvelt fyrir stjórnina að ná því marki
með tilhjálp sinna eigin þjóna, en hinsvegar þarf mjög
marga lijálparmenn, ef byrja á skóggræðsluna með svo
mikilli atorku og hrinda henni svo fljótt áleiðis, að hún
verði miklum hluta landsmanna að notum innan mjög
langs tíma.
Verið getur að mönnum virðist eg vera nokkuð
djarfmæltur í þessu efni, þar sem eg hefi að einssnögga
kynningu á íslandi, en orð mín hafa þó við góð rök að
styðjast, því af skógræktartilraunum þeirn, sem fram-
kvæmdar hafa verið hin síðustu 6 ár, má þegar ráða
h.verja þýðingu fullnægjandi skógfriðun mundi hafa.
Að því er friðunina snertir má geta þess, að ekki
er þörf á aigerðri friðun nema ákveðinn árafjölda, t. a.
m. 10—15 ár í núverandi kjörrum og 15—20 ár í ný-
græddum skóg; á þessu tímabili munu kjörrin og ný-
græddu skógarnir hafa náð þeirri hæð að skepnur vinni
þeim ekki mein, ef skógurinn er hirtur og gishöggvinn
hæfllega. Eg á hér við nýgræður af íslenzku birki.
Ennfremur má benda á, að eigendurnir rnundu alls ekki
missa nytja af kjörrunum á friðunartímabilinu, því all-
mikið þyrfti að liöggva kjörrin, og það jafnvel svomikið
sumstaðar að hörguil mundi á verkamönnum; en alt
skógarhögg ætti að vera gishögg, þ. e. a. s. á ákveðn-
um árafresti ætti að höggva kjörrin á við og dreif svo