Búnaðarrit - 01.01.1906, Page 228
222
BÚNAÐARRIT.
þau verði gisnari og stofnar þeir og greinar, sem eftir
standa, geti vaxið á hæð og digurð og orðið að velvöxn-
um björkum. Ef haglaust væri í vetrarlok eða byrjun
vors mætti höggva smágreinar til fóðurs á þeim stöð-
um í kjarrinu, er ætlaðir væru til skógarhöggs, og flytja
þær heim, eða út fyrir skóginn að minsta kosti, til fóðr-
unar. Að lokum skal þess getið, að haglendið í kjörr-
unum mundi verða þúsund sinnum betra en nú gerist
þegar friðunartíminn væri á enda og kjörrin hæfilega
gishöggvin.
Svo má að orði kveða að björninn só unninn þegar
friðunartíminn er á enda, það er að segja ef friðurinn
heflr ekki verið rofinn, og framvegis þarf þá ekki ann-
ars 'við, en að friða þau skógarsvæði, er yngja á upp,
og tii þeirrar friðunar mundi girðing alls ekki verða of
kostnaðarsöm þar sem verkefni væri fyrir á staðnum.
Eg hygg að ekki verði mjög erfitt að vekja almenn-
an áhuga á skógræktinni. Fyrst og fremst má benda á
að hverri niðurstöðu friðunin heíur leitt undanfarin ár,
og það er mesta furða og mikið gleðiefni hve niðurstað-
an er góð víðasthvar. Þar að auki má ætla, að menn
séu farnir að verða smeikir við hinn stöðuga uppblástur,
er breiðist út meir og meir með hverju árinu, og að
óljós meðvitund sé farin að vakna um að þar sé eitt-
hvað bogið. Frá aldaöðli hafa bændur lagt stund á arð-
saman atvinnuveg, fjárræktina, sem ef til vill á bezt við
á íslandi, — þó veit eg það ekki —, en hins vegar heíir
þeim dulist hvílika hættu fjárræktin hafði í för með sér
fyrir jarðveginn, eða réttara sagt mönnum hefur dulist
að eyðilegging skóganna fylgdi fénu og það fór fjarri að
menn settu nokkrar varúðarreglur í því efni heldur flýttu
þeir sjálfir fyrir eyðingunni með því að höggva rjóður í
skógunum, er þeir rifu hrístil kola, eldiviðar eða í tróð.
Nú um stundir efast víst enginn um að hinn mikli
uppblástur á Islandi hafi orsakast af eyðingu skóganna,
en hins vegar verður ekki með sanni sagt að ver hafi.