Hlín - 01.01.1953, Qupperneq 7

Nokkrir frjettaþættir
frá fjelagssamtökum kvenna á íslandi.
Eins og getið var um í 34. árg. „Hlínar“ (1952) eru
samtök íslenskra kvenna orðin mjög víðtæk og starfa að
hinum fjölþættustu viðfangsefnum.
I Kvénfjelagasambandi íslands eru um 10 þúsund kon-
ur í 11 sambandsfjelögum. (Þar af innan Sambands norð-
lenskra kvenna 7 sýslusambönd og eitt bæjarsamband
með alls 70 fjelögum og um 2 þúsund meðlimum.) —
()g kvenljelög utan Kvenfjelagasambands íslands var
gert ráð fyrir, að ekki væri færri að fjelagatölu en 10—15
þúsundir. — Mikill fjöldi kvenria starfar þar að auki í
fjelögum ásamt körlum: I Ungmennafjelögum, Góð-
templarareglunni, átthagafjelögum, skógræktarfjelögum,
slysavarnafjelögum o. s. lrv.
Það má því segja, að á s.l. 50—60 árum hafi fjelags-
starfsemi kvenna orðið mikill og merkilegur þáttur í
þjóðlífi ísléndinga. — Fjelagsskapurinn hefur látið
margt gott af sjer leiða, ekki hlaupið nein gönuskeið,
en þokast hægt áfram. — Konurnar hafa ekki vanrækt
heimili sín végna fjelagsskaparins. Hann hefur þvert á
móti þroskað þær og gert þær víðsýnni.
Það er gaman að athuga árlega hvað starfað er og livað
ávinst á hverjum stað og tíma. Til þess að kornast að raun
um það eru fundargerðirnar ágætar heimildir. — Frjettir
berast einnig jafnaðarlega til blaðanna og með brjefum.
— Konurnar bera æfinlega fjelaginu sínu vel söguna og
hrósa happi yfir stofnun þess. Það frjettist sjaldan, að
kvenfjelag liafi gefið upp andann. — Jú, einhverntíma
var talað um að fjelag hefði dáið úr þjeringum!