Hlín - 01.01.1953, Side 33

Hlin
31
fyrir æskusynd sína. — Móðir mín var frísk, er hún sagði
mjer drauminn, en eftir 3 vikur var hún dáin.
Nanna, yngsta barn ljósu, flutti frá Tjörn, er hún giftist
manni sínum, Tryggva Kristinssyni, bróður síra Stefáns
Kristinssonar á Völlum, flutti þá ljósa til hennar. — Á
eftir Nönnu varð hún að sjá í blóma lífsins, hún dó úr
taugaveiki, er hún hafði fætt manni sínum 2 dætur. Þá var
sú yngri kornbarn. — Nanna var allra yndi og eftirlæti,
og því harmdauði öllum, sem þektu hana. — Eftir fráfall
Nönnu flutti ljósa með tengdasyni sínum og Kristínu,
eldri dóttur hans, til Angantýs sonar síns á Dalvík, og
konu lians, Elínar Tómasdóttur Hallgrímssonar prests,
sem sat á Völlum næstur á undan síra Stefáni. — Yngri
dóttirin, Unnur, fór að Völlum til síra Stefáns föður-
hróður síns, og var sem eitt barn þeirra hjóna, síra Stefáns
og frú Sólveigar. — Unnur er gift Jakob Tryggvasyni,
organleikara á Akureyri. — Eftir það dvaldi ljósa lijá syni
sínum á Dalvík og helgaði þar alla sína blíðu og um-
hyggju litlu, móðurlausu dótturdótturinni, sem var
óvanálega yndislegt barn, og svo Ingunni dóttur Angan-
týs, sem var lítið eitt yngri en Kristín. — Þær voru henni
báðar sólargeislar, sem yljuðu síðustu æfikvöldin. — Sjálf
átti jeg þess kost, sem jeg og notaði, að sitja oft lijá ljósu
minni, er hún lá banaleguna. — Mjer var innileg nautn
að hlusta á alla þá lífsspeki, er hún hafði öðlast í hinum
margbreytilega skóla lífsins, þar senr hún, að mínum
dómi, hafði lifað svo fögru lífi að tæpast verður á öllu
betra kosið.
Þegar hún, þann 15. september 1915, sagði af sjer ljós-
móðurstörfum, hjeldu konur í Svarfaðardal henni veglegt
samsæti í Ungmennafjelagsltúsinu á Dalvík, þar sem
hvert sæti var skipað og henni fluttar gjafir, ræður og
kvæði. — Sjálf flutti hún hugljúfa ræðu, og fanst mjer þá
geisla af hinni blíðu ásjónu liennar, og falleg var hún í
íslenska skautbúningnum, sem hún skartaði í á þessari
.viðkvæmu kveðjustund sinni.