Hlín - 01.01.1953, Blaðsíða 45

Iilín
43
mín prjónaði líka mikið a£ i'ínum höfuðklútum og hyrn-
um, senr þá var alment brúkað. — En ekkert átti hún
sjálf af þessu. — Alt var þetta þjónusta við aðra, sem hún
vann af árvekni og trúmensku, en ekki til að fá í aðra
liönd mikla peninga eins og allir hugsa um nú. — Hæsta
kaup, sem hún fjekk um árið voru 40 krónur. — Henni
var það nóg að geta leyst vel af hendi þau verk, sent henni
var trúað fyrir.
Þessvegna vona jeg, að við hana hafi verið sagt: „Þú
góði og trúi þjónn, yfir litiu varstu trúr, yfir ntikið mun
jeg setja þig.“
Soffía Gunnlaugsdóttir, Reistará í Eyjafirði.
Kristjana Gunnlaugsdóttir,
MINNING.
í lágum bæ, við lítinn yl og bjarma frá daufu ljósi hef-
ur oft verið skapað iistaverk á íslandi, og verk, sent í sjálfu
sjer var hversdagslegt og óbrotið, hlotið tign af því, að sá
sem vann það, lagði í það alla sál sína. Sumir menn vaxa af
starfi sinu, þannig að giidi starlsins, ábyrgð þess og alvara
og sú leikni, sem það krefst þjálfar skapgerðina og kallar
fram margt það besta, sem í eðlinu býr, aðrir vinna hvert
verk, sem þeim er falið, ineð þeirn hætti að verliið vex af
þeim, vegna þess, að þeir Itelga því hæfileika sína óskifta,
leggja í það alla alúð sína, smekkvísi og listfengi, sem
gæðir það fegurð og göfgi, svo það lofar meistara sinn —
líka löngu eftir að hann er liðinn. Og jafnframt vaxa þá
þessir menn vissulega af því að inna hlutverk sitt þannig
af hendi.