Hlín - 01.01.1953, Síða 50

48
Hlin
Kristjana Gunnlaugsdóttir var prýðilega verkhög kona,
smekkvís og næm fyrir allri fegurð. — Það var ekki of-
mælt að öll verk ljeku í höndum hennar. — Allt,-sem hún
vann, vann hún af þvílíkri snilli, að það gleymist seint
þeirn, sem til þektu. — Hún var mjög vel að sjer í mat-
reiðslu, einkum í öllu því, er laut að brauðgerð. Vár hún
því iðulega fengin til að baka í veislur þær, er vel skyldi
til vandað, og annast annan skyldan undirbúning, og eins
að standa fyrir þeim, er þær hófust — að því er veiting-
arnar snerti. — Hlaut hún af þessu, sem öðrum verkurn
sínum, mikinn og verðskuldaðan orðstýr. — Tóskapar-
kona var Kristjana með miklum ágætum, spann hið fín-
asta band og skóp úr því marga prýðisfallega muni, svo
sem skotthúfur, sem altaf var verið að panta hjá henni
víða að, fingravettlinga, fína dúka, höfuðklúta o. fl. o. fl.
Voru slíkir munir látnir á sýningu oftar en einu sinni og
hlutu einróma lof. — Einu sinni sæmdi Heimilisiðnaðar-
fjelag Islands Kristjönu viðurkenningu fyrir sýningar-
muni (fingravettlinga og ullardúk) og sendi henni áritað
heiðursskjal. Voru það víst einu opinberu heiðursverð-
launin, sem hún hlaut um æfina fyrir sína frábæru verk-
snilli. — Það hefur viljað brenna við, að listinni hefur
ekki með jafnaði verið launað að verðleikum hjer á ís-
landi. — Fatlaða listakonan í Fnjóskadal fjekk að þreifa á
þeirri staðreynd, ein af mörgum.
Til viðbótar því, sem hjer hefur verið talið, má nefna
það, að Kristjana gerði inniskó, mjög fallega, er hún
prjónaði úr litarbandi. — Munu þeir margir hverjir hafa
verið hreinustu listmunir. — Ein af fyrstu bernskuminn-
ingum mínum er bundin við slíka skó. Kristjana hafði
gefið mjer þá, og jeg undi víst oft við að skoða rósina,
sem prýddi tána. Jeg minnist þess enn, hve mjer, barninu,
fanst til um, hve gerð þessarar rósar var frábærlega fögur.
— Nú eru þessir skór fyrir löngu horfnir í glatkistuna, en
jeg vildi gefa mikið til, að jeg ætti þá enn, sem minja-
grip um þessa merkilegu konu.