Hlín - 01.01.1953, Qupperneq 90

88
Hlin
ara okkar, húsmóðurina, skólasystkinin og heimilisfólkið
í Ystafelli. — Að kveðja og fara var líkast því að vakna frá
fögrum draumi, sem við hefðum öll óskað að endast mætti
rniklu lengur. — En bót var það í rnáli, að allmikið til-
lilökkunarefni var okkur að koma heim til foreldra og
systkina, og geta sagt þeim frá hinum góðu og glöðu
stundum, sem við höfðurn átt þennan skólatíma, og
miðla þeim máske af okkar nýfengna lærdómsauði. — En
þrátt fyrir tilhlökkunina, að koma heim, man jeg ennþá
glögt, að ekki var mjer eins ljett um sporin á heimleið-
inni og að heiman.
Þremur árum síðar, eða 1892, en þá var jeg flutt að
Þóroddsstað í Kinn, dvaldi jeg aftur tveggja mánaða tíma
í skóla hjá Sigurði í Ystafelli. — Þann vetur dvöldu þar á
heimilinu síra Lúðvík Knudsen og Sigurlaug kona hans.
— Hún var kennari okkar ásamt Sigurði. — Námsgreinar
voru þá fleiri en fyrri veturinn, eða: Skrift, íslenskur stíll,
danska, reikningur, landafræði, saga og hannyrðir. — Erú
Sigurlaug kendi okkur skrift og hannyrðir.
Nemendur þennan vetur voru: Karl Finnbogason, síðar
skólastjóri, Jón Karlsson, síðar bóndi á Mýri, Guðný
Árnadóttir frá Stöng, Svava Björnsdóttir frá Landamóts-
seli, Sigurlaug Jóhannesdóttir frá Fellsseli, Guðrún Jóns-
dóttir frá Mýlaugsstöðum, Herborg Jónsdóttir, er síðar
var lengi búsett í Hraunkoti í Aðaldal, Vigdís, systir
Kristbjargar húsfreyju í Ystafelli, og Ingibjörg Pálsdóttir
frá Syðriskál, síðar kona Árna frá Höfðahólum. — Einn-
ig naut kenslunnar Ásgeir frá Gottorp, sem var þá vinnu-
piltur í Ystafelli.
Kenslan og skólahald alt var með líku sniði og verið
hafði fyrri vetrarpartinn, sem jeg dvaldi í Ystafelli. — Nú
voru þó húsakynni öll rúmbetri og bjartari í hinu ný-
reista timburhúsi, er komið var í stað gamla bæjarins. —
Það hús hefur nú nýlega orðið að þoka fyrir nýjum stein-
húsum, sem reist hafa verið á jörðinni. — Áhugi og
starfsgleði kennarans var hin sama og fyr, og námfýsi