Hlín - 01.01.1953, Side 104

102
Hlín
íslenskar konur hafa stundað ullarvinnu í þúsund ár
og hlotið alþjóða lof fyrir.
Það er því ekki nerna sjálfsagt, að verði starfskepni tek-
in upp í vinnubrögðum kvenna á Islandi, þá verði tó-
vinnan fyrir valinu, f’yrst og frenrst.
H. B.
Gólfteppagerð.
Marga lrefur furðað á því, að við íslendingar skulum
flytja ullina okkar óunna úr landi, en fullunnin gólf-
teppi inn.
Árið sem leið rjeðst Sveinbjörn jónsson, alkunnur
dugnaðarmaður í Reykjavík, í jrað að konra upp gólf-
teppagerð úr íslenskri ull. — Björn sonur hans er franr-
kvæmdastjórinn. —- Ullin er keypt af útflytjendum, en
bandið spunnið og litað í verksmiðjunni ,,Álafoss“. —
Fyrstu sýnishornin voru á Iðnsýningunni í Reykjavík
1952. — Tvo fyrstu nránuði ársins 1953 voru ofnir nær
Jrúsund metrar af 70 sm. breiðunr dreglum, senr seldust
jafnóðum. — Verðið er 185 kr. af lengdarmetra, af nrunstr-
uðu flosi, en lægra verð á einlitu og röndóttu, og enn
lægra á lykkjuvefnaði. — Af verkinu er aðeins 7% er-
lendur gjaldeyrir.
Hróbjartur Jónasson, Hamri í Hegranesi, skrifar um
Jressar íslensku gólfábreiður:
,,Jeg pantaði teppi hjá Jrjer, þegar jeg var seinast á ferð-
inni í Reykjavík. — Þegar teppið frá „Vefaranum“ verður
kornið hjer á stofugólfið hjá mjer, mun jeg hafa Jrað sem
auglýsingu og mæla með því, að slíkur iðnaður mætti vel
þrífast. — Það er menningarbragur á Jrví, að þjóðin vinni
Jrarfan varning úr Jreim hráefnum, sem hún framleiðir