Hlín - 01.01.1953, Síða 109
Hlin
107
Peysufatabragur.
eftir RÍKARÐ JÓNSSON, myndskera.
Eftirfarandi gamankvæði er ort í orðastað Bjargar, dóttur
minnar, til Torfhildar Helgadóttur, vinkonu hennar, til minn-
ingar um svonefnt peysufatakvöld hjá Helga Magnússyni, kaup-
manni, og konu hans.
Fyrir alt, sem jeg fjekk að njóta:
fegurð, vistir og lystisemd,
skaltu nú þúsund þakkir hljóta,
þig vil jeg kjósa í heiðursnefnd,
þó skorti þig mann og börn og bú,
barstu af hverri hefðarfrú.
Sjö tugir hárra hefðarfrúa
og hispursmeyjar úr borginni,
við hversdagsannir hættu að púa
og hentu langt frá sjer sorginni.
Oðu’ út á lífsins ólgusjó,
og ögruðu sjálfum Helga Co.
Þar voru penar pilsaniftir
prúðbúnar eins og drottningar,
karlarnir öllu yndi sviftir
eigruðu fullir lotningar.
Supu úr skeljum sút og grút,
en svannarnir kneyfðu af flöskustút.
Hjei' var á borðum heilagfiskui',
hangnir magálar, laufabrauð,
hrokafullur var hver einn diskur,
sem hefðarfrúin sauð og bauð.
Kláravín, feiti og mergur með
manfólkinu fjell vel í geð.
Skautafaldar sem fannakögur
flögruðu yfir pilsaþröng,
peysur og slifsi fín og fögur
flúruðu marga silkispöng.
Gullhlöð, belti með geislakrans
glitruðu í kapp við millufans.