Hlín - 01.01.1953, Qupperneq 114

112
Hlin
fullan arð, livernig sem árar, það tryggir góðan og gagn-
saman bústofn og best laun fyrir vinnu ykkar.
2. Umgangist allar skepnur eins og vini ykkar og
fjelaga, fylgist með háttum þeirra og venjum. — Það
skapar ykkur rnarga ókeypis ánægjustund, það tryggir
ykkur vinnugleði við bústörfin.
Og svo að síðustu þetta: Verum öll minnug þess, sem
segir í heilögu orði: „Hinn rjettláti er nærgætinn um þörf
skepna sinna — en lijarta óguðlegra er hart.“
G. B.
Landvættirnar.
Erindi flutt á „Fróns“fundi i Winnipeg 2. júní 1952
af síra VALDIMAR J. EYLANDS.
(Brot.)
.... Það er nú fyrst á síðustu árunum að svo virðist,
sem farið sje til muna að draga úr mætti landvættanna
íslensku. — Þær eru þess ekki lengur megnugar að etja
við vjelamenningu og tækni nútímans. — Gamrnar miklir
geysa um loftið og láta sjer fátt til finnast um fjarlægðir
og forynjur, skeyta að engu eiturspýju ormsins fyrir aust-
an, svífa undir vængjum fuglsins mikla yfir Eyjafirði. —
Dreka ber að landi með gapandi höfðum og gínandi
trjónum, telja þeir sig máttugri til sjóferða en uxann
sem buslar í Breiðafirði. Enginn má við margnum, sjálfur
bergrisinn með járnstafinn sinn er skriðinn inn í ein-
hverja hraunholu á Reykjanesinu, og horfir þaðan döpr-
um augum á hernumið landnám sitt. — Það er engum
vafa bundið, að þessi vanmegnun landvættanna, að standa
á verði við strendur landsins, eða öllu heldur sigur tækn-
innar á fjarlægðum og loftslagi, skapar nú íslendingum