Hlín - 01.01.1953, Side 149
Hlin
147
Nú er jeg í fjötur færð,
feld að höfði gríma,
og því dauða sári særð,
er svellur langan tíma.
Dagur og nótt.
Vissi jeg af hjónum,
var sá munur tveggja,
mjer er það fyrir sjónum,
mætti jeg til þess leggja,
hvernig þau voru í rekkjunni röng.
Hann var of stuttur, en hún var of löng.
Þá upp hann sjer sneri, undan hún leit,
ýgldi sig síðan og faldinum sleit.
Sú hafði dökkan sjónarreit,
svo fór hún um í minni sveit,
oftast freðin, en sjaldan heit.
Ferðagáta.
1. ) í nótt var jeg í nálarhaldi.
2. ) Ferðaðist jeg um snarfugladali,
3. ) kom jeg þar að, sem úr var brostið.
4. ) Ætlaði jeg mjer að átta álnum og fjörutíu,
5. ) en gisti hjá geirfuglum mínum.
6. ) í gómloku huldri.
7. ) Gettu þess maður, þar fjekk jeg skinn að drekka
8. ) og járn að eta.
1.) Klömbrum. — 2.) Um Valadali. — 3.) Að Skarði. — 4.)
Ætlaði að Mörk. — 5.) hjá mágum mínum — 6.) í Tungu. —
7.) Bjór að drekka — 8.) egg að eta.
ísland er hið eina land á jarðarhnettinum, sem menn hafa
glöggar upplýsingar um, hvernig fyrst bygðist af mönnum.
Eiríkur Briem, Árbók hins íslenska fornleifafjelags 1914.
10*