Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 9

MORGUNN
3
einmitt afar miklu máli fyrir líf vort hér, að þeim er
svo tíðrætt um þetta efni.
Það er ekki örðugt verk að finna ástæðurnar fyrir
því, að svona mikil breyting hefir orðið á hugmyndum
manna um þetta efni á síðustu tímum. Ástæðurnar liggja
í augum uppi. Ekki þarf á annað að benda, en hina vís-
indalegu uppgötvun um framþróun tegundanna og upp-
runa mannsins og hið nána samband heila og hugar, sem
síðari tímar hafa fyrstir rannsakað til muna. Hvort
tveggja hefir í ríkum mæli valdið truflun á trúnni á
framhaldslífið. Þá hefir og sú bylting, sem orðið hefir á
trúarhugmyndunum yfirleitt og staðið hefir í sambandi
við biblíurannsóknirnar, einnig náð til þessa máls. Um
leið og trúin á innblásturskenninguna féll um koll og
með henni alt, sem henni fylgdi, þá hafa menn farið að
spyrja, á hverju trúin á ódauðleikann væri líka reist,
og þeir hafa ekki fundið svar, sem þeim fullnægði. En
þótt búast hefði mátt við, að þetta svarleysi fylti menn
ugg og ótta og sorg, þá hefir það ekki orðið. Einn af allra
göfugustu eiginleikum mannsins er sá, að hann hefir
hæfileika til þess að samlaga sig þeim ástæðum, sem
hann er settur í, á tiltölulega örstuttum tíma. Maðurinn
reynir ávalt að gera það bezta, sem hægt er, úr þeim
ástæðum, sem fyrir hendi eru. Hann hefir mist trúna á
ódauðleikann, sem er nærri því jafn gömul mannkyn-
inu, en hann hefir þá jafnskjótt fullvissað sig sjálfan um,
að það gerði ekkert til, — lífið hefði margt annað að
bjóða, sem eins mikils væri virði og þessi hugsun.
Og benda mætti ennfremur á enn eina ástæðu, sem
valdið hefir því, að menn hafa hætt að leggja áherzlu á
ódauðleikatrúna. Og sú ástæða á sér rætur í því, sem
göfugast og merkast hefir verið í sálum þeirra. Þeir hafa
komið auga á, hver ferill gæti legið fyrir mannkyninu,
og hverri fullkomnun lífið á jörðu gæti tekið, ef rétt
væri stýrt. Og beztu mennirnir hafa verið þess albúnir,
að fórna sjálfum sér og öllum persónuleika sínum, til
1*