Morgunn - 01.06.1934, Blaðsíða 23

MORGUNN
17
„Þrándur í götu“.
RceOa flutt 193Z I Lanöprestakalli.
Eftir síra Ófeig Uigfússon
„Prófið alt; haldið því, sem gott er. Hald-
ið yður frá sérhverri mynd hins illa. (1.
Þess. 5, 21—22.) Þér elslcaðir, trúið ekki
sérhverjum anda, heldur reynið andana,
hvort þeir séu frá Guði. (1. Jóh. 4, l.)“
Þegar blessað sumarið útlíðanda þrýtur, og hægjast
tekur um haustannir og amstur almennings, þá er þess,
eftir venju, að vænta, að nokkur tilbreyting, til líkamans
hvíldar, veitist sumarlúnu starfsfólki, og að þá kunni
einnig að gefast fremur tóm og tækifæri til andlegrar
næringar og hressingar, yngri og eldri manneskjum vor
á meðal, í og með lestri eða heyrn ýmsra bóka og blaða
frá fortíð eða nútíð. Margt af því er og verður til gagns
og góðrar uppbyggingar, ánægju og andlegrar auðgun-
ar, ef með dómgreind verður lesið og heyrt. En innan
um og saman við mun einnig ýmislegt verða meir eða
niinna athuga- og viðsjárvert ogsumt jafnyel til hneyksl-
unar og skaðlegs niðurrifs eða skemdar lesanda og heyr-
anda, ef ekki verður lesið og heyrt með mikilli greind og
gætni.
Meðal margs því líks mun þá og ef til vill margur
víðsvegar lesa eða heyra setningu eins og þessa:
„Seigasti gamli þátturinn, sem lengst verður Götu-
Þrándur, verður kirkjan“. (Morgunn 1932, bls. 128.)
Þetta er, í einu merkistímariti íslenzku, útgefnu á
þessu ári (1932), haft eins og einhver sérstök speki og
féttmætur dómur eftir einum af vorum mætustu og merk-
ustu skáldprestum (Matth. Joch.), á efstu dögum hans,
um afstöðu og viðhorf kirkjunnar hér og annarstaðar
2