Morgunn - 01.06.1934, Síða 25

MORGUNN
19
Og síðan á alt að stjórnast og fram fara eftir höfði og
hjarta einnar alsherjar æðstu stjórnar, með ótal undir-
stjórnum, nefndum eða ,,ráðum“, með hervaldi eða
hnefarétti til að hræða og neyða til hlýðni, þegar og þar
sem út af ber settri eða velþóknanlegri stefnu valdhaf-
anna. I samræmi við alt þetta, er það því líka eðli og ein-
kenni kommúnisma nútímans, að heims- og lífsskoðun
hans er eintóm efnishyggja, holdshyggja, sem bindur og
niiðar alt eingöngu við þetta jarðneska, líkamlega, tím-
anlega, en ekkert við anda, ódauðlega sál eða líf eftir
dauðann, enda mun trúin á slíkt vera þar dauf eða dauð.
Hér sýnist því sannanlega vera um tvent harla ólíkt
að ræða, þar sem eru spíritisminn og nútíma kommún-
isminn, og það því fremur, sem spíritisminn gefur sig,
eins og fyr getur, aðallega við andlegum og eilífum efn-
um og hlutum, en nútíma kommúnisminn hafnar og neit-
ar flestu eða öllu slíku, fyrirlítur það,.smánar og ofsækir.
Því ótrúlegra er það og undarlegra, að fylgjendur beggja
þessara gjörólíku stefna, eða stofnana, skuli geta sam-
eiginlegatalið kirkjuna „seigasta“ og ,,illvígasta“ Þránd-
inn í götu sinni.
Þetta getur ekki verið með feldu eða heilbrigt.
Kirkjan, kristileg kirkja, og sannur og ósvikinn
spíritismi, fjalla bæði um sömu málefnin, málefni anda
og eilífðar, um ódauðlega sál hvers manns og áfram-
haldandi líf hennar eftir líkamsdauðann; og um óum-
ræðilega þýðingu kristilegrar trúar og breytni, bænar og
vonar í anda og að dæmi kristindómshöfundarins.
Hér sýnist því flest eða alt vera eftir eðli sínu, eitt
og hið sama, og að hvorugt ætti að vera „Þrándur í
Götu“ hins, heldur þvert á móti.
Einn er þó munur á, og hann er sá, að kirkjan hefir
um aldaraðir, og getur líklega enn mjög lengi, kanske
alt af, látið sér nægja þær óumræðilegu og dýrðlegu
sannanir fyrir tilveru anda og eilífs lífs, eða fyrir sann-
indum trúar og kenningu Jesú Krists, sem hún upphaf-
2*