Morgunn - 01.06.1934, Síða 29

MORGUNN
23
ræmilegt við það, sem Kristur sjálfur kendi og sýndi,
og kristin kirkja hefir síðan trúað og kent í nafni hans.
Sem kristinn kirkjunnar maður og þjónn hefi eg
ætíð „gripið feginn við“ öllu slíku og styrkst í trú þar
við, enda þótt lítið hafi opinberlega heyrst til mín um
það. Heima fyrir hefi eg þó reynt að hagnýta þetta, mér
sjálfum og öðrum til uppbyggingar, í sambandi við
„þetta líf og hið tilkomanda“.
Alt öðru máli er að gegna um kirkju Krists og hinn
Kristlausa, andlausa og grimma kommúnisma, sem nú
er uppi, og farinn að vaða saurugum og saurgandi fót-
um jafnvel inn í vort íslenzka kirkju- og þjóðfélag. Þar
er og á það að vera fullkomið sannmæli, að vor íslenzka
kristna kirkja og þjóðin sem heild sé „Þrándur í Götu“,
og hann ótrauður og óvíkjanlegur, í vegi fyrir þessari
ónáttúrlegu haturs- og ofbeldisstefnu og starfsemi, eins
og hverri annari óeðlilegri og því líkamlega og andlega
skaðlegri stefnu og starfsemi — ekki með ytra valdi,
handalögmáli, hnefarétti, vopnum og misþyrmingum,
heldur með anda og krafti sannleikans í trú og eftir-
breytni Krists, og í hinum fullkomnustu og áreiðanleg-
ustu opinberunum spiritismans í samræmi við hann —
Krist. —
En það hefir verið til, og er jafnvel enn til, í hugum
og hjörtum margra, jafnvel allra, góðra kristinna manna,
fullkomlega kristilegur kommúnismi. Sá kommúnismi
var og er í því fólginn, eða mið hans og mark það, að
unna öllum alls hins bezta eins og sjálfum sér; að hver
einn vinni viljugur og fús alla sína vinnu öðrum til
gagns og góðs jafnframt og sjálfum sér, og miðli öðrum
þurfendum svo af arði iðju sinnar eða efnum, að enginn
líði nauð, en öllum vegni vel, helzt af öllu jafn vel, ef
mögulegt er. En hann vill og ætlast til, að hver og einn
vinnufær vinni með iðni og trúmensku, og fari vel og
ráðvíslega með jarðnesk þurftarefni sín, svo að hann sé
„upp á engan kominn“, og hafi eitthvað til að miðla