Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 40

34
M 0 R G U N N
ur fet, og kom þar mjúklega niður, sem mjór en veP
lagður vegur hófst; hann hallaðist upp á við nokkuru
minna en sem svarar 45 gráðum.
Eg leit upp og sá ský og himinn uppi yfir mér í
venjulegri fjarlægð. Eg leit niður, sá lauftoppana á
grænum trjám og hugsaði með sjálfum mér: Það er
álíka langt niður á trjátoppana eins og það er hátt til
skýjanna.
Mér fanst eg snúa í norður, er eg hélt upp eftir
veginum. Eg leit út með veginum hægra megin og gat
séð skóginn fyrir neðan, en gat ekki komið auga á neitt,
sem vegurinn var reistur á, en þó fann eg ekki til hræðslu
um að falla niður. Eg aðgætti efnið, sem hann var bygð-
ur úr. Það var ljósleitt kvarts og smágerður sandur. Eg
tók upp einn hnullunginn og aðgætti hann sérstaklega
Eg man greinilega, að það var svartur blettur í miðj-
unni á honum. Eg tók hann fast upp að augunum og
uppgötvaði þá, að þetta var hola, sem virtist hafa kom-
ið af efnaupplausn af völdum einhvers málms. Það hafði
nýlega rignt og kælan hresti mig vel. Eg tók eftir því,
að eg þreyttist ekkert, þótt bratt væri; eg var léttstígur
eins og ungmenni, og eg fór aftur að hugsa um, að eg
hefði nýlega verið veikur og gladdist yfir fullkominni
heilbrigði minni og afli. Þá fann eg til mikillar einstæð-
ings-tilfinningar og þráði mikið félagsskap einhverra og
hugsaði á þessa leið með sjálfum mér: Á hverri mínútu
deyr einhver maður. Ef eg bíð í tuttugu mínútur, eru
líkindin mikil fyrir því, að einhver deyi hér í fjöllun-
um og þá fæ eg félagsskap. Eg beið og horfði á lands-
lagið á meðan. í austri var langur fjallgarður, og skóg-
urinn fyrir neðan mig náði upp að fjallgarðinum, upp
eftir hlíðunum og alla leið á fjallsbrún. Fyrir neðan mig
var skógi vaxinn dalur; fögur á rann eftir dalnum og
voru í henni flúðir margar, svo að tært vatnið skvettist
upp. Mér fanst áin mjög lík Emeraldánni og fjöllunum
virtist svipa mjög mikið til Waldronsásanna. Vinstra