Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 61

M . 0 II G U N N
55
Um vorið í maímánuði var það einn morgun, að eg
var kominn á fætur kl. 3 í austan-ofviðri. Gekk eg þá
fram í forstofuna og var að horfa alls hugar feginn á
eftir sandmekkinum, sem ofviðrið var að hreinsa af tún-
inu. Stóð eg í forstofudyrunum og starði á eftir sand-
gusum, sem þeyttust fram í sjó. En þá heyrðist mér alt
í einu vera sagt við eyra mér: „Hringurinn er undir for-
stofutröppunum“. Eg leit snöggt við, og rendi augunum
um forstofuna, en sá auðvitað ekkert. Allir aðrir en eg
voru í fastasvefni. Litlu seinna heyri eg svo aftur, að
sögð eru með áherzlu sömu orðin: „Hringurinn e r und-
ir forstofutröppunum“. Aftur rendi eg augunum um for-
■stofuna, en varð einskis vísari. Eg gekk samt út á pall-
inn og niður tröppurnar. Svo fór eg inn undir pallinn,
«n þar var þá fult af tréspónarusli, pappír og sand-
hrúgum, sem safnast hafði þarna undir um veturinn.
Auk þess var þarna stór hvalbeinsliður, sem eg hafði
látið sækja suður á reka, og frú ein í Reykjavík átti að
fá. Að fara að leita að hringnum í öllu þessu rusli og
sandhrúgum áleit eg sama og leita að saumnál í hey-
stakk! Eg stóð því rétt strax upp aftur og hætti við leit-
ina. En um leið og eg stóð upp, rak eg höfuðið upp und-
ir pallinn, og datt á hrammana niður aftur, og með
hægri höndina á kaf niður í sandinn, inn undir hval-
beinsliðinn, en er eg tók höndina undan liðnum, sat
hringurinn fastur á baugfingri, fyrir ofan nöglina.
I annað sinn komst alt á fleygiferð um miðja nótt
í húsinu, vegna hringsins, en nú var alt glaumur og gleði,
og fögnuður yfir hinum týnda og aftur fundna hring.
En sjálfur tók eg tappann úr Whiskyflöskunni og gjörði
henni alveg óaðfinnanleg skil!