Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 71

M 0 R Gr U N N
65
ekki há vexti, en svarar sér vel. Eg held áreiðanlega, að
Þetta séu foreldrar hans, og þau eru enn þá lifandi. —
Hann segir, þessi piltur, að foreldrar sínir hafi alið von-
ir um það, að hann yrði þeim til ánægju og gleði, en þó
eg hafi ekki getað uppfylt þær vonir, eins og þau og
mig dreymdi um meðan við vorum saman að sýnilegum
návistum, þá vona eg ei að síður, að mér auðnist enn þá
að uppfylla þær vonir að einhverju leyti, að mér auðnist
að bera ljós ogyl heim í gamla bæinn minn.“ „Hann hef-
ir farið vel með alt, sem hann átti, geymt það vel og ekki
eytt neinu í óhóf eða munað. Iiann sýnir mér kassa eða
kistil, sem hann hafi geymt dót sitt í“.
Um þetta, er Jakob lýsir í sambandi við þannan
pilt, eða endurtekur beinlínis eftir honum, er óþarfi að
fjölyrða mikið fyrir mig. Lýsing hans af foreldrum pilts-
ins og umsögn hans um þau, er hér rétt og sönn, og eins
þau atriði önnur, er hann dregur fram. Eg hygg, að eng-
um, sem les þessa greinilegu og skýru lýsing Jakobs af
skapgerð þessa pilts, sem nokkuð þekti hann, sem þekkir
staðhætti, sem kannast við eða man eftir einhverjum
þeim atvikum, sem hann minnir á frá liðnum tíma og
dregur fram í sannana skyni fyrir framhaldslífi sínu
hinu megin grafar, geti blandast hugur um það, hverj-
um Jakob er hér að lýsa; að hann hér er að lýsa og segja
frá Ara Ásmundssyni frá Bjargi í Helgustaðahreppi við
Reyðarfjörð. Að minsta kosti ekki mér eða ástvinum
hans.
En hann átti eftir að gera meira. Þann 14. marz
var eg einn af fundargestunum hjá frú Guðrúnu. Jakob
ávarpaði mig þegar í fundarbyrjun og sagði mér að pilt-
urinn, sem hann hefði verið að lýsa hjá mér um daginn,
væri nú kominn til mín. Eg læt nú Jakob hafa orðið.
„Hann hefir langað til að láta vini sína heyra frá
sér og vita af nærveru sinni fyr en nú, en hann hefir
brostið hentug skilyrði til þess. Eg sé nú heim til hans.
Það er fjöllótt og hæðótt kringum bæinn hans. Fjöllin
5