Morgunn - 01.06.1934, Blaðsíða 80

74
MOEGUNN
taka eitthvað sérstakt fram með brekkunni, bara nafn-
inu einu“. Eg kvaðst skilja hvað hann ætti við. „Jæja,
það er gott“, mælti Finna, „eg botna hvort sem er ekki
almennilega í því, en mér finst nú brekkan sú arna þarna
fyrir ofan húsið ekki svo falleg, bara eintómt grjótið, að
það sé ekki nóg að nefna hana einu sinni.
Fyrir neðan þetta hús sé eg stórt hús, einhvern-
veginn dökkleitt eða móleitt; svo er þarna rétt hjá lítið
hús með flötu þaki, það liggja einhverjir þræðir inn í
það, og rétt hjá því rennur á eða lækur. Eg er nú kom-
in inn í húsið“, mælti Finna. Þar inni kvaðst hún sjá
konu, er Nonna væri mjög ant um. Lýsti hún henni mjög
nákvæmlega, og var það rétt lýsing á móður hans.
Eins og kunnugir munu þekkja, á þessi staðarlýsing
við Eskifjörð, en þangað hefir miðillinn aldrei komið.
Á Eskifirði eru flest hús aðgreind þannig, að þau eru
kend við eigendurna, eða hafa sérstakt eiginnafn. Heim-
ili hans hét Brekka, og litla húsið, þar rétt hjá, er Finna
lýsir, sem hún sér þræðina liggja inn í, er rafveitustöðin,
sem faðir hans lítur eftir, og fer þá að verða auðskilið,
hvers vegna hann leggur svo milcla áherslu á brekku-
nafnið, eins og Finna tekur fram.
Eiginnafn hans nefnir Finna rétt. Hann hét Jón, en
var venjulega nefndur Nonni. Hann er Jónasson, en
Finna virðist ekki hafa náð nema fyrra hluta þess svo
greinilega, að hún vildi með það fara. Að öðru leyti er
nánari skýring óþörf, því umsögn og lýsing Finnu er ná-
kvæm og rétt, en fólk þetta er miðlinum gersamlega
ókunnugt. Hann heilsaði æfinlega upp á mig á hverjum
fundi, og bað mig þegar á fyrsta fundinum, þeim, er eg
hefi verið að segja frá, að koma fregnum af sér til móð-
ur sinnar, sem myndi mjög þrá þær. En tímans vegna
verð eg að fara nokkuru hraðar yfir en eg hafði ætlað
mér, og get því aðeins dregið fram aðalatriðin.
Stundum talaði hann sjálfur af vörum miðilsins.
Betri eða persónulegri sönnun fyrir nærveru hans gat