Morgunn - 01.06.1934, Síða 85

M 0 R G U N N
79'
og hefir verið mikið með þeim“. — Meiru. kvaðst Finna
ekki geta náð í þetta sinn.
Lýsing Finnu af þessum manni og umsögn hennar
um hann þarf engra skýringa við, því hún skýrir sig
sjálf, er nákvæm og rétt. Er það sami maðurinn, sem
Jakob hafði verið að lýsa fyrir m.ér; en að þessi maður
hefði gert vart við sig hjá frú Guðrúnu, hafði B. H.
enga hugmynd um.
Eg var aftur fundargestur hjá frú Guðrúnu þann
4. janúar 1932. Hélt Jakob þá áfram að lýsa þessur./
manni nánar.
,,Eg sé hann í skemmunni heima hjá sér“, hélt Ja-
kob áfram, „en hann fer þegar með mig inn í húsið.
Hann hefir lesið töluvert, bæði blöð og bækur, þótt hið
nýja stundum þunt, borið það saman við hið gamla, og
ef honum hafi ekki líkað samanburðurinn, þá hafi hann
stundum hrist höfuðið. Hann hefir verið einkar gestris-
inn, tekið alúðlega og hlýlega á móti gestum. Hann
hefir verið mesti skepnuvinur, viljað fara vel með þær,
og haft umhyggju fyrir öllum dýrum. Eg sé hund hjá
honum, get ekki vel séð, hversu stór hann er, því hann
heldur á honum. Hann er dökkur á litinn, nokkuð loð-
inn, mér sýnist eitthvað hvítt framan á bringunni á hon-
um, og grá hár á neðri skoltinum dálítið upp á kjamm-
ana. Þessi hundur hefir verið í miklu uppáhaldi hjá
honum og mjög hændur að honum“.
Skal aðeins taka það fram, að þessi atriði eru rétt.
Á fundi hjá B. H. heilsaði þessi sami maður aftur
upp á mig. Reyndi Finna þá um hríð til að heyra eða
sjá nafn hans, er hún sagði, að hann væri að reyna að
koma til sín. Kvað hún fyrsta stafinn vera G., en meiru
gæti hún ekki náð; en hún sagðist nú sjá hann vera á
gangi kringum stóran stein; „þeir eru nú líka stundum
nefndir annað“, sagði Finna, „bjarg eða björg, en hann
vill gefa eitthvað til kynna um föðurnafnið sitt á þenna
hátt. Hann er nú kominn með mig inn í eitthvert hús“,.