Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 110

104
MOBGUNN
alli hryssu, sem hafði verið leitað að, en var nýfundin-
Nú var hryssunni stíað, bundinn leppur undir júgrið,
svo að folaldið gæti ekki sogið, en samt varð það að
vera í sama húsi. Folaldið saug nú ekki í tvo klukku-
tíma, og úr hryssunni var mjólkuð hálf hálfflaska af
mjólk. Þessi mjólk var mér send um nóttina klukkan
fjögur. Þegar eg hafði yljað mjólkina og látið konuna
drekka dálítið, hélzt hún niðri í henni, og þar með var
konan laus við uppköstin. Auðvitað varð þessi unga
hryssa fljótt geld, en bóndinn á næsta bæ var svo góð-
ur, að stía tveimur hryssum sínum og láta mjólka þær,
og sendi konunni mjólkina í langan tíma. — Konan
komst til heilsu, og þökkuðum við mikið mjólkinni.
Amma mín, Ingibjörg Ólafsdóttir, sagði, að eftir
lýsingu minni var draumamaðurinn enginn annar en
maðurinn sinn, afi minn, síra Jón Jónsson í Otrardal
(f 1832).
Jónas Benidiktsson, prófastur
á Höskuldsstöðum í Húnavatnssýslu, dó 1819. Þegar
dauða hans bar að, bjó á Stórugiljá í sömu sýslu, ásamt
konu sinni, Benidikt stúdent sonur hans. Á meðan síra
Jónas var veikur, var versta veður, hríðarbyljir dag eftir
dag. Síra Jónas langaði mikið til þess að finna Benidikt
son sinn, en menn treystu sér ekki út í hríðina.
Á Stórugiljá vissi enginn um veikindi prófasts. En
þar á heimilinu var maður,,sem var skygn, og sagði oft
fyrir það, sem síðar kom fram.
Eitt þetta veikindakvöld prófasts, sagði Benidikt
við konu sína, að sig syfjaði svo mikið, áð hann yrði að
leggja sig til svefns. Þegar hann var sofnaður, lætur
hann svo í svefninum éins og hann undrist eitthvað, en
þessi skygni maður fór að hlæja. Fólkið spyr, hvað valdi
gleði hans, en hann vill ekki segja því það. Húsfreyja
fer þá til hans og biður hann að segja sér það einni, hún
skuli ekki skýra öðrum frá því, sem hann segi sér. —