Morgunn - 01.06.1934, Síða 115

M0R6UNN
109
olli. Hann hefir rekist á einkennilegan mann, mynd-
höggvari, sem fyrir skömmu hafði verið algengur stein-
höggvari. Maður þessi trúir honum fyrir því, hvern-
ig' ein blaðsíða í bók hafi skyndilega lokið upp fyrir
sér dyrunum að þeim leyndardómi, hvernig unt sé að
magna líf sitt og þenja það út yfir furðuleg svæði. Blað-
síðan er úr einu riti Nýja Testamentisins. Hann hefir
komist að þeirri niðurstöðu, að til sé alveg sérstök, ákveð-
in aðferð, til þess að ausa úr ótæmandi lindum afla al-
beimsins. Myndhöggvarinn hefir sjálfur gjört tilraun-
ina með þetta og leiðir lækninn inn á sömu brautir.
„Doktor Hudson“, segir hann, ,,hvað munduð þér
gjöra, ef þér ættuð lítið og ófullnægjandi hús úr múr-
steini og hefðuð ákveðið að bæta úr skorti yðar? —
Vitaskuld útvega yður meira af múrsteinum. Eins þyrft-
uð þér meira stál, ef þér ætluðuð að breyta lítilli gufu-
vél, svo hún framleiddi meira afl. Jæja, ef persónuleiki
niannsins er lítilsigldur og mann langar til þess að breyta
honum í eitthvað stórfeldara, hvert er þá að leita að
hyggingarefninu ? “
Hann virtist bíða eftir svari, svo að eg lét að dutl-
ungum hans.
,,Jæja — eftir röksemdaleiðslu yðar að dæma, þá
býst eg við að eg ætti að taka byggingarefnið úr per-
sónuleika annara. Er það það, sem þér eigið við?“
„Einmitt", hrópaði hann. „En ekki úr heldur í! . . .
Mér þykir vænt um, að þér komist þannig að orði, því
uð það gefur mér tækifæri til þess að benda yður ná-
kvæmlega á, í hverju er fólginn mismunurinn á réttri
°g rangri aðferð til þess að notfæra sér persónuleika
unnara við það að endurbæta sinn eiginn . . . Allir vita,
°sjálfrátt, að persónuleikur manns verður fyrir áhrifum
uf öðrum. Flest fólk er sífeldlega að líkja eftir brotum
uf persónuleika annara og einkum tilburðum þeirra,
sem þeim finst til um — menn líkja eftir göngulagi,
íramburði, hlátri og limaburði — gjöra sjálfa sig blátt
L.